Blij Bomen!

(advertentie)

Luistertip: Joe Bonamassa

Schijtjaar of niet, de beste gitarist van dit moment heeft gewoon weer een meesterwerk afgeleverd. Een plaat die zó afwisselend is dat de aandacht geen moment verslapt. Soms komen collega-virtuozen voorbij (een Vaughan, een Beck), maar vóór alles is het onmiskenbaar Bonamassa die je trommelvliezen masseert.
Benieuwd trouwens hoeveel recensenten een positief stukkie zullen gaan eindigen met de opmerking dat dit wél hun kopje thee is...

Uit het archief ener amateurfotograaf (74)

Blackburn, Engeland, augustus 2010. Straatbeeld.

Blast from the Past (299)

Een van de ontelbaar vele plekken die ik mis...

Blast from the Past (298)

Dagelijks leven

Nieuwe printer gekocht. En die zat, uiteraard, in een doos.

..................

Uit den ouden voetbaldoosch

Blast from the Past (297)

December 2007. Toen we nog gewoon op en neer konden naar Londen, West Ham United z'n oude logo nog had en ik nog kon lachen om zo'n straatnaambordje. Zucht...

Steun de horeca, mensen!

Juist nu! Bij voorbeeld door in plaats van één keer per week uit eten te gaan, tweemaal per week een maaltijd te halen. Je verdient 't dan weer op de drank, die je zelf moet verzorgen. Uw spindoctor beveelt onder heel veel meer het Thaise restaurant Suvarnaphum (Johan Huizingalaan 250, Amsterdam) aan, voor goddelijke rode curry met kokosmelk.
(En voor wie in Brabant woont: La Cantina (Raadhuisplein 6, Drunen), voor de beste pizza's buiten Italië)

Blast from the Past (296)

Van het platenfront

Er komt nooit meer een nieuwe Black Sabbath, zéker niet met Ronnie James Dio. Dit Heaven And Hell zal dus ook nimmer worden overtroffen. (Ja ja, voor de tweede keer op rij een absolute lulsmoes om een lekker plaatje te kunnen plaatsen)

Van het platenfront

Er komt een gloednieuw album aan van AC/DC. Hopelijk wordt ie beter dan Ballbreaker. (Volstrekt onzinnige opmerking, maar ik moest even wat verzinnen om deze foto te kunnen plaatsen)

Metal Mia

Blonde metalmeiden, ik kan er geen genoeg van krijgen. Dit is weer een heel fijne. Ze heet Mia Wallace, is Italiaanse (!), speelde tot voor kort in de Noorse (!) black metal band Abbath en plukt nu namens het Braziliaanse (!) vrouwencollectief Nervosa (met zangeres Diva Satanica) aan de viersnarenplank. Maar ze kan ook heel fijn poseren, zoals u ziet.

Blast from the Past (295)

Ultieme lulligheid in een tearoom in het Noord-Engelse plaatsje Prescot, tien jaar geleden. Maar toen konden we er tenminste nog naartoe...

Gezelligheid...

...kende geen tijd bij The Unicorn (26 Church Street, Manchester). Een van de vele foto's voor het boek dat hopelijk ooit zal verschijnen...

Blast from the Past (294)

Ik was gisteren in de Efteling, mensen. Net als zo'n 55 jaar geleden. En nee, niet alles was meer zoals toen.

Newsflashing

Courtney Love? Nee, de erudiete Britse journaliste Emily Maitlis, bekend van BBC Newsnight.

Uit den ouden voetbaldoosch

En in het verlengde van de vorige posting: de man die toch niet met Schotland meespeelde op het WK in Argentinië.

Uit den ouden voetbaldoosch

Battersea Park, Londen, eind jaren '70. Parkvoetbal is negenennegentig van de honderd keer het aangluren niet waard. Dit is die ene keer.

I.M. Eddie van Halen

Het was, na Status Quo en Herman Brood, pas mijn derde concert, maar wel het beste uit de reeks en het eerste dat een werkelijk verpletterende indruk zou maken. Van Halen in de Amsterdamse Jaap Edenhal, op 15 juni 1979. Ik zal niet zeggen dat ik het me als de dag van gisteren herinner, maar toch zeker als de dag van eergisteren, niet toevallig ook de dag dat stergitarist Eddie van Halen zijn laatste adem uitblies. Als neo-concertbezoeker stond ik die 15e juni al UREN voor aanvang van de voorstelling in de rij. Wat heet: de band was nog bezig met de soundcheck. Keer op keer dreunde daarbij het intro van Light Up The Sky door de wanden van de overdekte ijsbaan, waar Sjaak Swart overigens een restaurant uitbaatte (“Hardrockers zijn het leukste publiek. Ze zien er gevaarlijk uit, maar doen geen vlieg kwaad”). Tijdens dat dreunen verkneukelden we ons op wat komen ging, want afgaand op het geluid wisten we het zeker: dit wordt hárd! En inderdaad, de band ging later op de avond – na voorprogramma St Paradise waarvan ik me alleen de modieuze sjaal van de zanger herinner – behoorlijk tekeer. Hoogtepunt: de op Eruption gebaseerde gitaarsolo, waarbij Eddie over het podium rende en vol overgave tegen zijn versterkers schopte, Bruce Lee-style. Een stroboscoop – worden die dingen überhaupt nog gebruikt? – completeerde het metalsprookje. Onvergetelijke avond.
(Rond die tijd kocht ik bij Boudisque in de hoofdstedelijke Haringpakkerssteeg het album Van Halen II, de opvolger van het magistrale debuut. Terwijl ik afrekende kwam mijn toenmalige gabber aanzetten met een grammofoonplaat van een obscure band waarvan ik nog nooit had gehoord. “Dit is pas écht hard en smerig!” zei hij, terwijl ik de zwarte hoes bekeek en me afvroeg waarom er op de tweede o van de bandnaam een Umlaut stond)

Uit den ouden voetbaldoosch

Raar maar haar: Paul Breitner en Kevin Keegan steken de kroeskoppen bij elkaar.

Van het platenfront

Vanaf 13 november verkrijgbaar: een nieuwe bak herrie van voormalig Motörhead-gitarist Phil Campbell. Die heeft een leuke band, niet heel bijzonder, gewoon leuk, en brengt af en toe een leuke plaat uit. In een leuk hoesje. Niet meer en niet minder, gewoon leuk.
(En ja, er zijn in het verleden Motörhead-albums geweest met de titels Bastards en We Are Motörhead. Dus dit zal wel een knipoog naar het verleden zijn)

Blast from the Past (293)

Ach ja, zo zag mijn allereerste tourshirt eruit, aangeschaft bij het verpletterende optreden van Van Halen in de Amsterdamse Jaap Edenhal, op 15 juni 1979. Ben 'm uiteraard kwijtgeraakt, maar er is een Amerikaan die de zijne wel wil verkopen - voor 120 dollar. Nou nee, dan liever een paar VH-mondkapjes.

Uit den ouden voetbaldoosch

"Wat wij nodig hebben," riep Arie Haan ooit, "is een bijtertje op het middenveld!" En hij kreeg zijn zin.

Jan Blijboom (1928-2005) en Olympisch Stadion (1928-heden)

The year 2020

Ik heb verslag gedaan van de triatlon op Hawaii, van de K1-finale in Tokio en van het Eurovisie Songfestival in Zagreb. Ik was bij het filmfestival van Cannes, de Oscar-uitreikingen in Hollywood, Champions League-finales in Wenen, Rome en Parijs... En afgelopen zondag meldde ik me met m'n blocnote bij een bordspelletjesmiddag in Amsterdam-Oost. Ik zit nog steeds in de lift, mensen, maar die lift gaat inmiddels wel omlaag.

Blast from the Past (292)

Het is 1969. De garage van je ouders is uitgeruimd en je denkt: zal ik daar eens een bandje laten spelen? "Allemaal lappen jongens," zeg je tegen je vriendjes, "dan kunnen we Pink Floyd uitnodigen, die zijn helemaal te wauw!" Maar, dat zul je altijd zien, sommige vrienden blijken als het op betalen aankomt helemaal geen vrienden. En van de benodigde 250 pond weet je maar de helft bijeen te schrapen. Dus Pink Floyd komt niet. De goedkopere vervanger heet Deep Purple. En die komen niet eens in de originele bezetting, met Rod Evans en Nick Simper, maar met twee vervangers, ene Ian Gillan en ene Roger Glover. Het optreden is drie nummers oud als de buren ("Wat een lawaai!") alsnog met het ontbrekende geld komen aanzetten. Wat heet: je hebt ineens poen zat om de Moody Blues te laten komen! Maar waarom zou je?

Uit den ouden voetbaldoosch

Billy Liddell, die 23 (!) seizoenen voor Liverpool speelde, op een volgepakt Anfield. Mooier kan een uithaal niet zijn.

Oeps!

Blast from the Past (291)

Slechts éénmaal in New York geweest, in 1997. En daar qua fotografie niet veel meer aan overgehouden dan dit matige portretje op Times Square. Het waren duidelijk andere tijden.

Blij Bomen! culinair

Een bepaald type ontbijtvoer kopen, alleen maar omdat je het stripverhaal op de verpakking zo leuk vindt. Ik flik dat gewoon.

Uit het archief ener amateurfotograaf (73)

Stromboli, Italië, september 2015. Viva il selfiestick.

Euro Tour 2020 (18, slot)

En via Zwitserland (getild bij restaurant L'Oasis in Montreux, maar ach, een blik op het water uit Smoke On The Water maakte veel goed) weer terug in Duitsland. Al met al toch een aardig rondje.
"En, spindoctor, heb je nog een vreettip voor bij onze oosterburen?"
"Jazeker, beste lezer, bij de Löwenbräukeller op nummer 95 in de Sophienstrasse te Karlsruhe zijn de Muscheln Rheinische Art mit Rieslingrahm niet te versmaden!"

Euro Tour 2020 (17)

En dit is Frankrijk, even buiten Chamonix. Waar het, net als in Italië, Zwitserland en Duitsland, een kwestie is van: kappen nou!