Blij Bomen!

Blast from the Past (457)

En andermaal een foto die het niet heeft gehaald. Deze is uit de zomer van 2019. De plaats waar werd gebunkerd is Henley-on-Thames.

(advertentie)

Concerten die ik jammerlijk heb gemist (12)

Altijd al eens willen doen: de tent afbreken. Bij Slade had het gekund, op 29 april 1975 in de King's Hall Belle Vue te Manchester.

Blast from the Past (456)

Nostalgie van rond 1970. Wat wás het een feest om dat piepkleine frituurmandje machinaal in het kolkende vet gedompeld te zien worden. En wat hád de ontwerper van deze automaat toch een denkfout gemaakt want ja, dat vet moest natuurlijk wel regelmatig ververst worden! Even niet aan gedacht. In no time was ie dan ook uit het Amsterdamse straatbeeld verdwenen.

Blast from the Past (455)

Opnieuw een gezellige foto die de selectie niet heeft gehaald. Dit is Hull, in 2011. En mijn sjaal.

Uit den ouden voetbaldoosch (381)

Na afloop van Vitesse - Ajax (1-1) op 29 augustus 1979 nog even stoer doen met bier, in een pasfotohokje op het station van Arnhem. Ah, jeugd.

(advertentie)

Uit den ouden voetbaldoosch (380)

Een van de vele, vele wedstrijden die ik heb bezocht waarvan me niet één moment is bijgebleven: Dagenham & Redbridge tegen Wycombe Wanderers, in augustus 2007.

Blast from the Past (454)

Terrasweer in Blackpool, zomer 2016. Weer een foto die buiten de selectie is gevallen. Want ik moest streng zijn!

Concerten die ik jammerlijk heb gemist (11)

Het concertfront, nogmaals

En daar was, na Laurence Jones (30/4), Joe Bonamassa (1/5) en Michael Schenker (3/5) afgelopen zondag in de hoofdstedelijke Q-Factory de vierde gitaarheld op rij. Nee, laten we het in dezen maar hebben over een gitaarbeul, dat dekt de lading beter. Zelfs Walter Trout heb ik een snarenplank niet zó zien afraggen als deze Eric Steckel, een jonge Amerikaan die naar eigen zeggen metalblues maakt. Werkelijk elke song laat hij snoeihard uit zijn klauwen gieren. Dodelijk vermoeiend, dat wel. Althans, voor de luisteraar, want Steckel ging werkelijk onvermoeibaar door, alsof er twintig Duracell-batterijen in zijn reet zaten. Wie wil horen wat hij echt kán, moet maar even een van zijn laatste platen beluisteren, Grandview Drive uit 2020, die klinkt als een gebottelde tsunami. Met andere woorden: de vloedgolf aan noten blijft er, anders dan op het podium, beheersbaar.

Blast from the Past (453)

Uiteindelijk zou ik nog weleens een huis willen hebben met zo'n interieur. (Hull, 2011)

Dagelijks leven

Een lentezonnetje, een fles wijn, een bak chips... en goede gesprekken, wilde ik zeggen.

(advertentie)

Nog steeds in de steigers...

En andermaal van het concertfront

Eindeloos soloren (vooral in de UFO-klassieker Rock Bottom): het was een heerlijk hardrockavondje met guter alter Michael Schenker, afgelopen dinsdag in Zoetermeer. (En nee, geen zin om me dichter bij het podium te ellebogen)

Concerten die ik jammerlijk heb gemist (10)

Over dit allereerste optreden van de Londense groep Roundabout schreef een Deense krant 's anderendaags het volgende (maar dan in het Deens): Saturday night at Vestpoppen was a great night, but it only lasted 45 minutes. The world premiere for the British band Roundabout filled the air with beautiful rock music that excited an enthusiastic audience, the average age of whom seemed a little higher than usual. Just as when St. Valentine's Day Massacre were here, only about 500 people turned up, which was a shame but understandable. DMC wrote in the press release before the show that Roundabout had a more commercial edge than the Massacre, but that's debatable. The Massacre's repertoire was perhaps more blues-inspired, whereas Roundabout did include chart material, but Roundabout nevertheless employ a little of the blues as well, and gave their music a hint of Vanilla Fudge, which of course does make a difference. Roundabout opened with a great instrumental number, self-composed, after which they did Hush in a version to end them all. After a long spoken introduction they played a long instrumental intro to I'm So Glad, which is well known from the Cream. Even The Beatles were given special treatment.
Op de terugweg veranderde de band z'n naam van Roundabout in Deep Purple. And the rest is history.

Hey Joe

Geen kwaad woord over Laurence Jones, maar de absolute top van de top zagen we een dag later in de Amsterdamse Ziggo Dome. Joe Bonamassa is de allerbeste, punt uit. Met open bek zitten (tja...) kijken hoe hij zich weer eens een absolute meester over de snarenplank toonde. Op zeker moment was hij zelfs met twee instrumenten tegelijk bezig: een gitaar en een theremin. En de duels met keyboardlegende Reese Wynans (die ik 36 jaar geleden al zag met Stevie Ray Vaughan) deden zowaar denken aan Deep Purple ten tijde van Made in Japan. N.B. mijn gedachten bij het zien van de twee achtergrondzangeressen hou ik voor me, anders eindig ik naast Johan Derksen op de brandstapel.

Van het concertfront

Afgelopen vrijdag voor het eerst in ruim twee jaar weer eens naar een concert geweest. Van Laurence Jones, om precies te zijn. In het Arnhemse Luxor, om nog preciezer te zijn. Met uitzondering van de consumptieprijzen was het weer ouderwets.

Blij Bomen! culinair

Op het terras van het honderdjarige Da Michele (Piazza Vittorio Veneto 4, Turijn), in blijde afwachting van de quattro formaggi, de lekkerste panpizza die ik ooit heb gegeten. De baardharen gingen er een dag later af bij Nino e Salvatore (Via Sebastiano Caboto 32), ambachtelijke barbiers sinds 1969. Een halfuur ouderwets vakwerk (inclusief wolken eau de cologne en aansluitend handdoekgewapper) voor... 12 euro!

aRt! (2)

Ja, ik ben toch liever hier dan in het Van Gogh Museum.

Blast from the Past (452)

Dollen met een dood dier (op een markt in Hong Kong). Dat dééd je gewoon, in 2004.

ArT! (1)

Ben al de hele week in Turijn, waar momenteel een fijne overzichtstentoonstelling te zien is van graffitikunstenaar Banksy. Ik vind hem misschien nog wel beter dan onze eigen Hugo Kaagman. Wat niet helemaal eerlijk is, want volgens mij is Banksy een collectief.

Concerten die ik jammerlijk heb gemist (9)

Het allereerste optreden van AC/DC buiten Australië, op 23 april 1976 in de Red Cow pub te Londen. Toegang gratis. Je hoefde dus niet, zoals later die maand voor Ian Dury, 50 pence te dokken.

Uit het archief ener amateurfotograaf (92)

Lexington, Kentucky, Verenigde Staten, april 2010. A Day At The Races.

Ter gelegenheid...

...van de 75ste geboortedag van Johan Cruijff een herplaatsing van deze toffe foto uit 2009.

(advertentie)

Blast from the Past (451)

M'n laatste Golden Earring concert ooit. Maar dat wisten we toen nog niet. Gelukkig is er nu als pleister op de wond het fenomenale live-album You Know We Love You!

Blast from the Past (450)

Mijmerend op de Surinamerivier, in juni 1995. Geen idee of ik deze foto al eens heb geplaatst. Geen idee dus ook of ik al eens heb gezegd dat hij door Guus Dubbelman is gemaakt.

Uit den ouden voetbaldoosch (379)

En ook voetbalfoto's heb ik nog volop. Zoals deze plaat van een marskramer in officieuze Manchester-meuk, gemaakt in september 2013. Marouane Fellaini was nét bij United komen spelen, dus iedere ambulante handelaar had van de ene op de andere dag afro-pruiken in het assortiment.

Concerten die ik jammerlijk heb gemist (8)

Zoals het bijschrift zegt: dit is de formatie Earth, op 28 maart 1969 in de Market Hall van Wigton. Kort hierop zouden ze de bandnaam veranderen in Black Sabbath.

(advertentie)

Blast from the Past (449)

Met een Chinese (!) stropdas en een wodka jus het heertje uithangen in de monumentale (maar op dat moment nog lege) Crown Liquor Saloon te Belfast. Het is september 2009.

Uit den ouden voetbaldoosch (378)

In 1980 speelde Ajax ook een bekerfinale in De Kuip. In mijn plakboek bevinden zich nog wat restanten daarvan. Opmerkelijk: het programmaboekje heeft het over 'Feyenoord - Ajax' en het kaartje vermeldt 'Ajax - Feijenoord'.

Blast from the Past (448)

Vader en zoon op het Rebellion Punk Festival van 2016.