Een afgrijselijke bak uitermate slecht opgenomen teringherrie. Mét Dave Mustaine, dus van historisch belang, maar in alles een niet-officiële release. Zelfs het publiek schijnt er later aan te zijn toegevoegd, want het zou gewoon een verzameling studio-demo's zijn "Damn near un-listenable even to diehard Metallica fans and only worth picking up as an oddball collectible/conversation piece," schrijft iemand op internet. Outlaw Records uit Londen heeft wat uit te leggen!
Dat desolate, om te smullen...
Een gesigneerde Van Halen. Waardevol? Voor de verzamelaar misschien, maar persoonlijk doet het me niet zoveel. Het hoesje was namelijk al volgekliederd toen ik het album kreeg. Hij kwam van een stapel die bestemd was voor winnaars van een wedstrijd in FREE, het blad van de Free Record Shop waar ik toen voor werkte. Betekent dat...? Ja mensen, zeker in die tijd werden prijzen eerst onderling op de redactie verdeeld voordat het restant naar de prijswinnaars ging.
Ik hoop maar dat dit inmiddels verjaard is.
Mooi wapenfeit: het zwaar op percussie leunende Musashi heb ik ooit live gezien, in de Tokyo Dome. Bij de K1-finale van 1998, die overtuigend (voor de derde keer) werd gewonnen door onze eigen Peter Aerts. Meteen dit album aangeschaft, bij wijze van souvenir. En nu ik 'm terugluister - via YouTube, want hij staat niet op Spotify - word ik wéér weggeblazen. Dit is echt Heel Erg Goed!
Londen, Engeland, december 2007. Koffietijd in de Paradise Spa te Dagenham, een club in het lagere segment.
Ga je als spindoctor naar Barbados en wil je daar iets lokaals op de kop tikken, dan kom je natuurlijk niet terug met Rihanna. Al is de reggae van Shakey Ranks ook wel heel erg poppy, moet ik zeggen. Aan de andere kant: van een uptempo liedje als Blazing Fire krijg je wel zin in de zomer!
Onlangs erg genoten van de BBC-serie Back in time for Birmingham, over de Aziatische familie Sharma (wat is bhangra toch héérlijke muziek). Moest wel meteen terugdenken aan mijn ontmoeting aldaar met meesterkok Guneet Singh Bindra. Het was juli 2009 en de zon scheen.
Uit een winkelcentrum in Portugal: dit werkstukje van de Braziliaanse punkgroep Ratos de Porāo. 'Snel en hard', puntiger kan ik het niet omschrijven. Songtitels onder meer Sistema De Protesto en Agressāo/Repressāo. Een schijfje op het Portugese Fast 'N' Loud-label, dat ook herrie uitbrengt van bands als Muzzarellas en Popping Tits. Leuk om te hebben.
Didgeridoo-wop van Koomurri, een geheel uit aboriginals (volgens Wikipedia 'austraalnegers') bestaande groep. Bij aanschaf in Sydney natuurlijk meteen laten signeren.
Op bezoek bij mijn Oekraïense vriend Spock, die héél boos kan kijken!
Kijk eens aan: afgeprijsd naar 80 yen! Dus ik had zowaar een mazzeltje, die dag in Tokio. Maar Demonstration (East Meets West) van Cats In Boots is dan ook niet meer dan een verzameling demo's van een 100% Mötley Crüe-kloon. Het bewijs dat Japanners álles kunnen namaken!
Morgen is het weer Ajax - Feyenoord. De eerste die ik ooit bezocht was die van 4 september 1977. Ajax speelde met mannen als Wim Suurbier, Simon Tahamata, Hans Erkens en de blunderende doelman Robbie Tervoort. Feyenoord trad aan met spelers als Wim Rijsbergen, Willy Kreuz, Gerard van der Lem en, jawel, de legendarische Clyde Best. Uit het wedstrijdverslag van Dick van Gangelen, de vader van de driejarige Jan Joost: 'Het duel der voormalige giganten is geen topper meer, maar veel eerder een toonbeeld van de verschraling.' Scoreverloop: 0-1 Keesjan Snoecks, 1-1 Dick Schoenaker, 1-2 Harry Melis en 2-2 René Notten, in de allerlaatste minuut. Pikant detail: een week later speelde Notten voor... Feyenoord!
Nieuw-Zeelands. Uit de tijd van 'ik ben ergens dus ik moet iets lokaals scoren'. Via Spotify kan ik er hernieuwd mee kennismaken. Tja, brave nietsaandehandmuziek met een zangeres wier stem soms wel iets wegheeft van die van Deborah Harry. Typisch zo'n plaatje dat Gerard Ekdom kan draaien zonder met boze luisteraars te worden geconfronteerd. Zelf vind ik dit Fur Patrol wel héél doorsnee, moet ik zeggen. Dan nog liever Snow Patrol!
"Sommige vrouwen durfden de redactieruimte van Blij Bomen! niet op te lopen. Maar er waren uitzonderingen."
Jazeker, Deep Purple heeft ooit opgetreden in Paradiso! In 1969, om precies te zijn. Hoe dat klonk? Geen idee eigenlijk, want deze bootleg is niet om aan te horen. Speed King had toen trouwens nog de werktitel Kneel And Pray.
In 2004 vergreep Jack van Gelder zich aan me, zoals duidelijk op deze foto is te zien. Als ik het nou slim speel, kan ik daar dan anno nu een aardige schadevergoeding uit peuren? Uiteraard uit respect voor alle andere slachtoffers!
Een Duitse KISS, dus zonder SS-teken in het logo. Niet heel bijzonder - van Cuxhaven tot Passau vind je ze in de winkels - maar wel leuk voor de heb. Rare plaat trouwens, waarop ze een beetje experimenteren met grunge.
Vroeger was niet alles beter. Maar de voetbalfoto's waren dat wél. Tapijtje, waterpijp, Turkse hoofddeksels, want Ajax speelt tegen Besiktas. Smullen!
Een gesigneerde Trijntje! Gekregen na een interview voor een vrouwenblad, waarbij ze een kopje koffie voor me inschonk. En omstootte.
De aanschaf van het schijfje staat me niet meer helder voor de geest. Hoe dan ook, ik vond 'm laatst terug tussen Apollo 100 en Arch Enemy: het album Legendy van de Tsjechische formatie Arakain. Vertaalde covers van klassiekers uit het repertoire van onder meer Deep Purple, Black Sabbath, Led Zeppelin en, eh, Slade. Dat leverde meesterlijke titels op als Karambol (Fireball), Snezna Slepota (Snowblind), Hymna Zoufalcu (Immigrant Song) en Dal Dal Se Ptej (Far Far Away). Leuk? Ja, één keer. Probeer het zelf, want opmerkelijk genoeg staat ie ook op Spotify.
Zo mooi wordt het echt nooit meer.
'Local Hawaii Band' meldt een sticker op het doosje en dat klopt, want deze heb ik daadwerkelijk aangeschaft in Honolulu. Nergens op het internet te vinden, dus voor een hernieuwde kennismaking met Chris Yamamoto, Jack Azevedo, Erich Wida en Mike Patterson ben ik echt aangewezen op de cd-speler. Wel fijne songtitels: Soldier Of Misfortune, What's Buggin' Me en I Am The Killer.
Ilford FC, de meest glamourloze Engelse voetbalclub waar ik ooit ben geweest. En ook weer níet, want de wedstrijd was afgelast. We schrijven december 2010.
Kwijlend stond ik die dag, in december 1998, in die platenzaak te Tokio. Nog nooit zoveel bootleg-cd's bij elkaar gezien! Dit alternatief voor het grijsgedraaide On Stage van Rainbow werd het, een dubbelaar met een Osaka-optreden van de bezetting Blackmore-Dio-Powell-Stone-Daisley. Laatstgenoemde geeft ergens een lekker lome bassolo ten beste, kan ik me nog wel herinneren.
Punk uit Göteborg. Want vroeger vond ik dat ik overal waar ik kwam iets van een lokaal bandje moest scoren. Deze van Sötlimpa staat wonder boven wonder op Spotify en zo kon ik na jaren weer eens constateren dat het ouderwets, maar heel lekker klinkt wat de mannen destijds op dit digitale bierviltje hebben geknald. Over bier gesproken: Öl is een fijn nummer en ja, dat gaat over gerstenat.
In oktober 2019 was ik op iemands verjaardag in Barnsley. Een traditionele Britse verjaardag, want dit kregen we te vreten.
Promo-schijfje, rechtstreeks uit de Abbey Road-studio's en eigenlijk alleen daarom leuk om te hebben. Want The X Factor, een van de twee albums met Blaze Bayley als zanger, behoort niet tot het allerbeste dat Iron Maiden heeft gemaakt.
Wánden vol compact discs heb ik nog - maar draaien doe ik ze nooit. Spotify-addict, vandaar. Maar weggeven of -gooien zal ik ook nooit doen. Zelfs aan verkopen denk ik niet. Ook al omdat er veel bijzonder spul tussen zit. In deze serie de schijnwerper op een aantal van die goedgevulde jewel cases. Zoals deze van de SRV-man, ooit voor $ 27.98 aangeschaft in Orlando, Florida. De plaat, opgenomen in Daytona Beach, was een goed alternatief voor het wat al te gepolijste Live Alive. Misschien toch maar weer 'ns beluisteren, deze. Maar ja, dat gedoe met zo'n cd-speler...
Parijs, Frankrijk, december 2008. Straatbeeld.
Deze ontroerende foto van de toen al doodzieke Fernando Ricksen met zijn voormalige ploeggenoot Nacho Novo maakte ik in mei 2014, bij de presentatie van Fernando's boek Fighting Spirit in Glasgow.