Blij Bomen!

BREAKING NEWS: Kim-Lian van der Meij zwanger!

Musicalster Kim-Lian van der Meij is ruim drie maanden in verwachting van haar eerste kindje. De 27-jarige Kim-Lian is momenteel bezig met de voorbereidingen van haar rol als Carmen in de musical Fame. Door haar zwangerschap zal ze de rol niet tot het einde kunnen spelen. De eerste drie maanden van haar zwangerschap voelde Kim-Lian zich heel ziek. Gelukkig is dat nu over, vertelde ze aan De Telegraaf. De zwangerschap heeft de vicieuze cirkel van werken, werken en nog eens werken voor haar doorbroken. "Ik dacht altijd dat ik rond mijn dertigste aan kinderen wilde gaan denken, maar het is er toch eerder van gekomen."
De man rechts heeft hier allemaal niets mee te maken. En dat betreurt hij zeer.

Nooit meer naar... (1)

Voor het blad Reizen van de ANWB (www.reizen.nl) vroeg ik 25 volstrekt willekeurige Bekende Nederlanders waar ze beslist nooit meer heen willen, qua vakantiebestemming. Dat leverde me naast een kleine aanvaring met Edwin Rutten (tegen wie ik na een afwijzing 'He bah, Ome Willem!' had geroepen) een lezenswaardige verzameling meningen en meninkjes op.

EO-presentator ANDRIES KNEVEL wil nooit meer naar... “Le Barcarès, in de buurt van Cap d’Agde. Het weer was slecht, de streek zeer toeristisch, het lawaai van de verschillende kermissen oorverdovend, het drinken der jongeren zonder limiet, de platheid van de vakantie enorm. En voor enige vorm van cultuur moest je een heel eind rijden. We reden weg en zeiden: ‘Daar zien ze ons nooit meer.’ Dat gold trouwens voor heel Frankrijk. Later ontdekten we Italië en we hebben nog altijd spijt dat we daar niet eerder naartoe zijn gegaan.”

Zanger BEN CRAMER wil nooit meer naar... “Benidorm. Ik ben daar eens bij  iemand op bezoek geweest en heb me toen werkelijk afgevraagd wat mensen daar zoeken. Te druk, te lelijk... Ik zou er nog niet dood willen aanspoelen.”

Voormalig Vakantieman FRITS BOM wil nooit meer naar... “Zuid-Afrika! Dat land is onwaarschijnlijk veel lelijker en ongezelliger dan de duizenden brochures en propagandisten ons voorhouden. Tijdens lange tochten door het land zie je alleen maar woestenij, mijnen en andersoortige ellende. Dat de schitterende natuurreservaten worden ingezet als middel om dat te verbloemen, kan niet voorkomen dat mensen die echt hun ogen open hebben Zuid-Afrika een verschrikkelijk vakantieland vinden. Daar komt nog bij: de ernstige onveiligheid. Zo ben ik zelf met mijn echtgenote eens het slachtoffer geworden van een gewapende overval bij Soweto.”

Zangeres MARGRIET ESHUIJS wil nooit meer naar... “Ibiza. Ik ben daar ooit eens met mijn  zoon Boy geweest. We hadden een appartementje gehuurd en zouden zelf voor het eten zorgen. Nou, het appartementje stond op de aanvliegroute van het vliegveld en lag op een kruising met een weg naar datzelfde vliegveld. Een heerlijke disco zorgde voor een totale kakafonie. Dag en nacht vliegtuigen, auto’s en discogedreun... Boodschappen kon ik alleen doen in de krankzinnig dure Mercado onder het hotel en het budget slonk dan ook zienderogen. Al snel werd het alleen nog maar gebakken eieren eten. Echt vakantie is het nooit geworden. Ibiza is een heerlijk eiland, maar alleen als je een royaal budget hebt.”

Ambassadrice van de cosmetische chirurgie MARIJKE HELWEGEN wil nooit meer naar... “Bodrum in Turkije. Dat was me te warm en te druk. Voor mij trouwens helemáál geen zon- en strandvakanties zonder schaduw. Laat mij maar lekker naar boerderij De Veldmuis in Eemdijk gaan, daar kom ik helemaal tot rust. Ik speel daar boerengolf en geniet van de natuur. Je zou me er eens moeten zien rollebollen met m’n lievelingskoe, hihi.”

Tien Geboden, tien overtredingen (10)

GIJ ZULT NIET ECHTBREKEN

Michiel: "Wat krijgen we nou???"
Monique: "Het is niet wat je denkt!"
Michiel: "Dat is dan niet zo mooi, want ik denk dat je een inbreker hebt overmeesterd!"
Monique: "Hij... Ik... God, ik weet niet goed wat ik moet zeggen."
Michiel, devoot omhoog kijkend: "Ik ook niet."
Man zonder dienblad: "Buon Natale!"

Tien Geboden, tien overtredingen (9)

GIJ ZULT GEEN VALSE GETUIGENIS SPREKEN TEGEN UW NAASTE

Michiel: "Maar luister nou..."
Monique: "Mmmm... Ja? Zeg het eens?"
Michiel: "Je hoeft het alleen maar voor te schieten! Kijk nou eens: ik ben helemaal platzak!"
Monique: "Mmmm... Al je zakken nagekeken, lieverd? Je hebt er vast nog wel meer!"
Michiel, tegen de ober: "We komen er wel uit hoor."
Monique: "Oké schat, moet ik dan even gaan kijken of ik nog wat geld op onze hotelkamer heb liggen?"
Michiel: "Als je zou willen, graag!"
Monique: "Maar het kan een tijdje duren, dus niet in paniek raken hoor!"

Van Basten tevreden over WK-loting

Bondscoach Marco van Basten is goed te spreken over de loting voor de WK-kwalificatie, waarin Oranje het opneemt tegen Schotland, Noorwegen, Macedonië en IJsland. "De afgelopen jaren troffen we vooral veel landen uit Oost-Europa," laat hij in een eerste reactie weten. "Nu niet. We krijgen te maken met een ander type voetbal."
Wat grappig.
Dat hij in die laatste zin 'we' zegt, bedoel ik.

De Hard Gras Prijs...

...voor het beste sportjournalistieke verhaal van 2007 is een prooi geworden voor Erik Brouwer van wielermagazine De Muur. Uit het juryrapport:
Erik Brouwer bedreef in De Muur pure geschiedschrijving op de grens van sport en literatuur. We kenden Ernest Hemingway als bokser, visser en stierenvechter, maar Hemingway de renner, de wielerfanaat, was minder bekend. In bijna 7000 woorden beschrijft Brouwer deze universele wielerpassie die ten slotte niet leidde tot het schrijven van het universele wielerverhaal, wat Hemingways grote ambitie was. Dit stuk verdient het in meer talen dan alleen het Nederlands te verschijnen.
Ook uit het juryrapport:
Behalve de nominaties willen we een paar inzendingen apart roemen: de reportage van John Volkers over het judo in Japan, de Panorama-productie over Johan Cruijff, Arthur de Boer in Nieuwe Revu over Muhammed Ali, Michiel Blijboom in de bijlage van De Telegraaf over George Best, Pieter van Os in De Groene Amsterdammer over Cruijffs Amerikaanse jaren en de rubriek ‘Staanplaats’ van Thomas Rijsman in Het Parool.
Een algemene conclusie is dat het niveau gemiddeld hoog was.
Ik heb dus een eervolle vermelding mogen ontvangen. Dat staat gelijk aan de vierde plaats bij het schaatsen. Volgend jaar derhalve alles op alles zetten voor een plek op het ereschavot. Al zou ik bij God nog niet weten met welk artikel...

Groeten uit Bury...

...waar de prachtclub FC United Of Manchester vanmiddag met 3-4 verloor van het altijd lastige Bradford Park Avenue.

Voer voor het politieke debat

Is onze minister Donner een lafbek? In het buitenland vinden ze van wel, getuige deze foto die ik zojuist in Manchester maakte. Onverteerbaar? Nou, anders de zwartgeblakerde cheeseburger wel, die mij hier met een big smile wordt aangereikt!

Curry time!

Ik ben weer in Engeland - en vaste lezers van Blij Bomen! weten dat de gang naar  een Indiaas restaurant dan snel is gemaakt. Vandaag werd het Sultan's Palace (75-77 Victoria Street, Liverpool), waar ik de beste chicken khorma aller tijden naar binnen slobberde. Waar khorma normaal gesproken mild, om niet te zeggen zoet van smaak is, daar flikkeren die dekselse lui van Sultan er toch gewoon peper en andersoortige pittige kruiden in. En als de khorma al heet is, durf ik me eenvoudigweg niet te wagen aan de madras (om van de vindaloo maar helemáál te zwijgen).
Ook behoorlijk gepeperd zijn de commentaren in de Engelse tabloids, naar aanleiding van de beschamende uitschakeling van het Engelse elftal voor het EK voetbal, gisteravond. Bondscoach Steve McClaren heeft daarvoor inmiddels een welverdiende schop onder zijn hol gekregen (zie rechterfoto), maar pas nadat de voetbalbond hem een afvloeiingsregeling van... 2,5 miljoen pond (een kleine 4 miljoen euro) in het vooruitzicht had gesteld!! Vier miljoen euro als douceurtje omdat je je werk niet goed doet: deze wereld in het algemeen en de voetballerij in het bijzonder zijn knet-ter-gek geworden!!! Dat de vlammen al uren uit m'n oren schieten, heeft dus niets met het eten van vanmiddag te maken...
   

Nederland cursusland (6)

CURSUS ‘REIKI’ (2)
Terug bij babbelgrage Betty uit Soest, voor de daadwerkelijke cursus Reiki. De Senseo-koffie is vervangen door een heerlijke pot thee, er zijn chocolaatjes en Betty laat zien dat ze heel goed kan jongleren (als zij iets voorleest/vertelt/voorleest/vertelt, gaat haar leesbril met de snelheid van het licht op/af/op/af, wat je natuurlijk alleen opvalt als je onafgebroken naar haar kijkt, maar aangezien Betty leuk is om naar te kijken...). Ik ben de hele tijd gekoppeld aan twee medecursisten, een gegeven dat ervoor zorgt dat het rapportcijfer voor de locatie naar beneden moet worden bijgesteld. Het kamertje waar de cursus wordt gehouden is namelijk te klein voor vier personen - en bovendien dringen er te veel huiselijke geluiden en geuren (dochterlief bakt popcorn!) door de muren heen. Een praktijkruimte elders zou cursustechnisch gesproken geen overbodige luxe zijn.
Gezellig is het daarentegen wél. Met een cursusleidster als Betty, die om de drie zinnen een aanstekelijke schaterlach laat horen, vliegt de tijd voorbij – ondanks het feit dat mijn medecursisten van hetzelfde geslacht zijn als ik, wat bij mij toch enige terughoudendheid veroorzaakt. Bij Reiki is het de bedoeling dat je door middel van handoplegging positieve energie uit- en instraalt, maar vreemde mannen aanraken is nou niet bepaald mijn hobby (bekende mannen aanraken trouwens ook niet). In elk geval zal ik het twee avonden lang moeten doen, te meer daar Reiki-master Betty me al middels een ingenieus inwijdingsritueel heeft klaargemaakt voor een zuiveringsperiode waarin de afstemmingen in de eerste graad in mezelf verankerd zullen worden. Met andere woorden: ik transformeer langzaam maar zeker in iemand die een eenvoudig stukje Reiki op een medemens (en mezelf) zou kunnen toepassen. Tijdens die zuiveringsperiode zal ik volgens Betty extreem bevattelijk voor alcohol kunnen worden (en inderdaad: de zondag ná de donderdag en vrijdag van de cursus raak ik van een HALF witbiertje al aangeschoten!). Betty, als ze me na twee avonden lachend mijn certificaat overhandigt: “Nu ben je voor je leven lang een Reiki-kanaal en voor altijd een doorgeefluik van de Reiki-energie. Je intuïtie zal verscherpen en je krijgt een grotere gevoeligheid voor de energie van anderen. Je zult meer zelfvertrouwen krijgen en een groter invoelingsvermogen. Daarnaast kan Reiki je helpen bij het vinden van oplossingen voor problemen die je wellicht hebt weggedrukt. Gefeliciteerd met je inwijding in de eerste graad, de Sho Den.”
Na de Sho Den volgen desgewenst de Okuden (tweede graad) en tweemaal de Shinpiden (derde graad A en B). Maar áls ik besluit daaraan te beginnen, informeer ik wel eerst even naar een avond met vrouwelijke cursisten. Moet je eens kijken hoe goed ik dan ben!*
* Dit is een kreet zelfvertrouwen impliceert. Het werkt dus!!
www.reikibalans.nl

WORKSHOP ‘GET CLIENTS NOW!’
Als u mij de komende weken al speurend over straat ziet zwalken, denk dan niet dat ik de weg kwijt ben. Nee, het enige waarnaar ik op zoek ben, is een niche. ‘Zoek je eigen niche!’ is een opdracht die ik heb gekregen van adviseur/trainer/coach Laura Babeliowsky. Strikt genomen is een niche ‘een plek in het ecosysteem waar dieren en planten de meeste voedingsstoffen kunnen vinden’, maar in Babeliowskiaans staat het voor ‘een plek waar jij een competitieve voorsprong hebt’. En ‘jij’ is in dit geval de deelnemer aan bovengenoemde workshop, waarin Laura aan de hand van het Get Clients Now!-programma van C.J. Hayden vertelt hoe de zelfstandige ondernemer een klantenkring kan vormen – en uitbreiden. We hebben het daarbij over zelfstandigen in de breedste zin des woords: op de dag dat ik de workshop volgde, was er sprake van een fotograaf, een harpiste, een grafisch ontwerpster, een coach voor het bedrijfsleven en iemand die ‘nog iets wil beginnen in mediation en verandermanagement’. Maar koning, keizer of admiraal: allen zullen ze te maken krijgen met de universele marketingcyclus: een pijplijn waarin de namen en adressen van potentiële klanten gestopt moeten worden, een absoluut noodzakelijke follow-up ( ‘terugbellen of –mailen’), de daaruit voortvloeiende presentatie (‘waarbij je jezelf en je product verkoopt’) en de uiteindelijke afsluiting in de vorm van het felbegeerde koopmoment. “En iedereen heeft zo zijn eigen zwakke momente in deze cyclus,” aldus Laura.
“Marketing is daarbij het allerbelangrijkst. Marketing betekent: vertellen dat je er bent. Je moet ervoor zorgen dat mensen je gaan kennen en leuk vinden. Zorg daarna actief voor een follow-up. Vraag mensen of ze misschien regelmatig een nieuwsbrief van je willen ontvangen. Daarmee blijf je constant onder hun aandacht. Anders gezegd: ze komen niet meer van je af!”
Nog meer waardevolle adviezen: “Zorg dat mensen een duidelijk etiket op je kunnen plakken. Mond-tot-mond-reclame is de allerbeste vorm: het is gratis en je hoeft er helemaal niets voor te doen!” En: “Visitekaartjes krijgen is veel belangrijker dan visitekaartjes geven. Met die ontvangen kaartjes kun je je pijplijn vullen. Geef je alleen kaartjes weg, dan geef je ook de acquisitie uit handen. Dan is het wachten op een reactie – die waarschijnlijk niet komt.”
Waarna Laura de geheimen van de zogeheten koopcyclus prijsgaf. “Zorg dat een impliciete behoefte een expliciete wordt. Je kunt beter vragen stellen, dan over dingen vertellen.” En dat laatste moesten we dan doen volgens de beproefde SPIT-methode, die niets met rugpijn heeft te maken maar een afkorting is voor Situatie, Probleem, Implicatie, Toekomst. Het ontbreekt hier aan ruimte om die methode tot in detail uit te leggen, maar een van Laura’s SPIT-adviezen wilde ik u toch niet onthouden. “Roer in de pijn van de klant! Maak zijn probleem groter!”
Heerlijke workshop.
www.getclientsnow.nl

Tien Geboden, tien overtredingen (8)

GIJ ZULT NIET STELEN

Monique: "Dus dit is wat jij 'gezellig uit eten' noemt? Nooit gedacht dat het nog armoediger kon dan met die halve pizza!"
Michiel: "Kom op, zeg wat in het Italiaans!"
Monique: "Zoals?"
Michiel: "Weet ik veel! Ha un menu del giorno of zoiets."
Monique: "Of ie een dagmenu heeft? Waar slaat dat op?"
Michiel: "Doe gewoon wat, hou 'm aan de praat."
Monique: "Huh? Eh, passiamo subito al primo piatto, wij nemen geen voorgerecht. Cosa ci consiglia, wat kunt u ons aanbevelen?"
Michiel: "Godgloeiendegodver!! Wat zijn die dingen allejezus heet!"
Monique, zuchtend: "Kun je ook twee geboden in één keer breken?"

Leesbrillentijd...

...gisteravond in de Haarlemse Philharmonie, waar tal van zestigers krakend door de knieën gingen omdat ze de nummertjes op de stoelen niet goed konden zien. Op het programma stond een optreden van de Britse groep Procol Harum, bekend van de megamegamegahit A Whiter Shade Of Pale (1967) en de minstens zo mooie (zo niet mooiere) opvolger Homburg. Relicten uit de sixties - maar wat klinken ze anno 2007 nog geweldig! Dichter bij het psychedelische Beatles-geluid kan een nog levende band niet komen. Hulde uiteraard ook aan de man wiens orgelpartijen Procol Harum zo dankbaar heeft geleased: de grote Johann Sebastian Bach.
Een met acid besprenkelde, met vloeistofdia's opgeleukte hippiebijeenkomst is een concert van Procol Harum al lang niet meer - in de foyer van de steriele schouwburg stonden de zestigers keurig in de rij voor een kopje koffie - maar wauw, wat maken Gary Brooker en kornuiten nog altijd een hemelse, geestverruimende muziek! Ouwe lullen? Natuurlijk! Maar wel ouwe lullen met een karrevracht aan muzikale bagage, die ook vier decennia na hun hitparadesuccessen nog volle zalen trekken. En dat zie ik Lange Frans en Baas B niet doen, in 2047!

Het restant van de theatertour van Procol Harum:
maandag 19 november Het Park - Hoorn
woensdag 21 november De Tamboer - Hoogeveen
donderdag 22 november De Harmonie - Leeuwarden
vrijdag 23 november De Schalm - Veldhoven
zaterdag 24 november De Storm - Winterswijk

Vuil!

De webmaster van Blij Bomen! kan zich niet herinneren dat er eerder iemand zó vuil naar hem heeft gekeken als Louis van Gaal afgelopen dinsdag deed, tijdens de presentatie van de biografie van Ruud Geels. Op deze foto van Jeroen Mantel (www.mmp.nl) probeert de aangekekene overigens De Man Die Niet Bestaat uit te beelden, omdat hij zich realiseert dat hij die dag in alle haast de verkeerde schoenen uit de kast heeft getrokken...

Tien Geboden, tien overtredingen (7)

GIJ ZULT NIET BEGEREN UWS NAASTEN DIENSTKNECHT

Man met dienblad: "La prima colazione, signora..."
Monique: "Mmmm... Lekker, héél lekker!"
Michiel: "Kijk eens even... Niet ver hier vandaan is een expositie over de Etrusken. Wist je dat die in 700 voor Christus al een eigen alfabet hadden?"
Monique: "Mmmm..."
Michiel: "En misschien kunnen we daarna wat foto's maken bij het Pantheon, of nog een keer muntjes vissen in de Trevi-fontein. Dat was toch leuk gisteren? Hé, luister je wel?"
Monique: "Ik denk dat je weer een gebod kunt doorstrepen, lieverd..."

Tien Geboden, tien overtredingen (6)

GIJ ZULT NIET DOODSLAAN

Michiel: "Wacht nou!"
Monique: "Je had me een onvergetelijke reis beloofd! Met fantastisch eten, een verblijf in een vijfsterrenhotel, dure cadeaus..."
Michiel: "Glp... kgl..."
Monique: "En in plaats daarvan dump je me in een of andere snackbar en durf je ook nog te vragen of ze die pizza in tweeën willen snijden zodat we allebei een halve kunnen nemen. Ik ben het zat, aaaaaargh!"
Michiel: "Laten we... klkg... erover... glpwrlp... praten!"

Tien Geboden, tien overtredingen (5)

EERT UW VADER EN UW MOEDER

Michiel, sissend: "Probéér het nou!"
Monique: "Ik doe m'n best..."
Michiel: "Daar merk ik anders niks van. Lach dan tenminste!"
Monique: "Alsof jij zo vrolijk kijkt."
Michiel, rechtstreeks in de camera: "Ik eer deze mensen op een ongelooflijke manier."
Monique: "Ze willen een ijsje, geloof ik."
Michiel: "Kunnen ze niet heel eventjes hun smoel houden tot ik klaar ben met eren? Dit is het makkelijkste gebod dat er is; als we dit ook al schenden, zie ik het somber in. Ze moeten gewoon even vijf minuten hun kop houden, die ouwe foss..."
Monique: "Het hoeft al niet meer. Kom, we gaan verder. Rome heeft nog zó veel leuks te bieden..."

Tien Geboden, tien overtredingen (4)

DE ZEVENDE DAG ZULT GIJ GEEN WERK DOEN

Monique: "Volaaaaare..."
Michiel: "Daar in die hoek ligt nog een peuk."
Monique: "Nel blu, dipinto di blu... Felice, di stare lassu..."
Michiel: "Ik lees net in de agenda dat de Paus vanmiddag een toespraak houdt. Als je straks klaar bent met vegen, kunnen we daar misschien heen."
Monique: "E volavo, volavo felice..."
Michiel: "Dat schijnt ie elke zondagmiddag te doen, is traditie."
Monique: "Wát? Wat zei je?"
Michiel: "Vanmiddag spreekt de Paus. Net als elke zondag."
Monique: "Dus het is vandaag zondag?"
Michiel: "Eh, ja..."

Levensverhaal Polanski verfilmd

Acteur/regisseur/scriptschrijver/producent Damian Chapa gaat een biopic maken over het leven van regisseur Roman Polanski. De film krijgt de titel Polanski en zal Polanski’s jeugd in Polen tijdens de Holocaust belichten, alsook de gruwelmoord op zijn hoogzwangere vrouw Sharon Tate in 1969, door volgelingen van Charles Manson. Na deze moord zakte de tot dan toe uiterst succesvolle Polanski in een diepe depressie, waarin hij, naar eigen zeggen, alleen maar slechte films maakte. Pas in 1974, met het succes van Chinatown, kroop hij uit het dal. Helaas diende zich toen alweer een nieuw trauma aan: vlak na de première van Chinatown kwam hij negatief in het nieuws toen hij werd beschuldigd van verkrachting en pedofilie. Hij zou in het huis van zijn vriend Jack Nicholson het 13-jarige meisje Samantha Geimer hebben gedrogeerd en seksueel misbruikt. Schuldig of niet, Polanski was niet meer welkom in Hollywood en hij vertrok naar Frankrijk, om daar zijn heil te zoeken. In 1979 maakte hij Tess, een historisch drama dat hij opdroeg aan zijn vermoorde vrouw Sharon Tate. Ook deze film werd overschaduwd door een schandaal: Polanski had tijdens de opnamen een relatie met de toen pas 17-jarige hoofdrolspeelster Nastassja Kinski. Later trouwde hij met Emanuelle Seigner, een actrice die in een groot aantal films van hem de hoofdrol speelt. Samen met Seigner kreeg hij twee kinderen. In 2002 maakte Polanski The Pianist, een oorlogsfilm waarin hij zijn eigen ervaringen als overlevende van de Holocaust verwerkte. Bij de Nederlandse première van The Pianist, in het Amsterdamse Theater Tuschinski, liet Polanski tegenover Blij Bomen!'s Michiel Blijboom doorschemeren dat hij deze majestueuze rolprent als zijn filmisch testament beschouwt. Die wees hem daarop de weg naar de bar (zie onscherpe foto).

Tien Geboden, tien overtredingen (3)

GIJ ZULT DE NAAM VAN DE HERE, UW GOD, NIET IJDEL GEBRUIKEN

Monique: "Pas op, er komt nóg een tree!!"
Michiel: "Gódvrrrr..."
Monique: "Nee, zeg het niet!!!"
Michiel: "...rrried Bomans!"
Monique: "Mooi zo! Nu mag je me wel trakteren. Ik heb hier om de hoek een verschrikkelijk leuk Gucci-jurkje gezien. Ik heb 'm vanmorgen al even laten wegleggen, trouwens. Heb gezegd dat jij 'm straks komt afrekenen..."
Michiel: "Verdomme!"
Monique: "Laat maar."

De elfde van de elfde: GEKKENDAG!

Michiel Blijboom en John Lanting helpen u er even aan herinneren.