Blij Bomen!

Bij de dood van Ivan Rebroff...

...tot de ontdekking komen dat het helemaal geen Rus was, maar een Duitser die Hans-Rolf Rippert heette!
Alsof je voor de tweede keer te horen krijgt dat Sinterklaas niet bestaat...

Clinton vs Obama naar nieuw dieptepunt

Aan het moddergooien tussen de beoogde Democratische presidentskandidaten Hillary Clinton & Barack Obama lijkt maar geen einde te komen. Dook er eerder al ‘stom toevallig’ een foto op van Obama met een tulband op zijn hoofd (“Beschamende en beledigende angstzaaierij,” aldus Obama’s campagnemanager David Plouffe), nu lijkt het andere kamp een op z’n minst spraakmakende plaat te hebben opgeduikeld. Het zal Hillary ongetwijfeld veel inspanning gaan kosten om puriteins Amerika uit te leggen waarom zij op de bewuste foto breeduit staat te lachen wanneer een vreemdeling – nota bene in het bijzijn van Bill! – vol overgave in haar tiet knijpt.

Geile Glitter

En toen moest ik ineens denken aan die keer dat ik verkleed als Gary Glitter-imitator in de Engelse schandaalkrant Daily Sport stond. Het was december 1999 en de echte Glitter was zojuist opgepakt wegens pedofiele activiteiten, de viezerik. Do You Wanna Touch Me? - bah!!! Om het nieuws dichter bij de mensen te brengen, liet de krant een 'bouwvakker uit Scunthorpe' aan het woord, die sinds de arrestatie geen droog brood meer kon verdienen met zijn Gary Glitter-act. Wél was hij nog even bereid om de lezers voor te doen hoe hij altijd zijn pruik vastzette.

Bloemlezing (51): Duiken bij Dagenham

Oké, in Uruzgan is het veel en veel gevaarlijker. Maar toch moet je in het stadionnetje van Dagenham & Redbridge óók uitkijken – en op tijd bukken! Achter beide doelen ziet het er bij Dagenham net zo uit als bij een amateurclub: een bescheiden, amper oplopend staantribunetje en een hek tot bierbuikhoogte. En ja, als de Daggers dan voorafgaand aan hun thuiswedstrijd doelman Tony Roberts gaan inschieten, levert dat levensgevaarlijke situaties op voor iedereen die zich binnen een straal van dertig meter van dat doel bevindt. Want de spelers van de kleinste Londense profclub mogen dan in staat zijn om hárd te knallen, zuíver is een heel ander verhaal. Daar komen vaardigheden bij kijken waarnaar het in de Coca-Cola League Division Two (zeg maar de vierde divisie) vaak vergeefs zoeken is.
Dagenham & Redbridge, een voetbalvereniging uit Dagenham (een arbeiderswijk in de oksel van Londen) maakt dit seizoen zijn debuut bij de grote jongens. Het volksclubje is een samensmelting van een aantal Londense amateurverenigingen. In 1979 fuseerden Ilford en Leytonstone tot Leytonstone/Ilford, om in 1988 het noodlijdende Walthamstow Avenue op te eten en verder te gaan als Redbridge Forest. Die club trok al gauw in op Victoria Road, om in 1992 officieel samen te gaan met hoofdbewoner Dagenham en aldus Dagenham & Redbridge te worden. En onder die naam werd vorig seizoen het allerhoogste bereikt: promotie naar de rangen der broodvoetballers.
Het vervult me met trots dat ik een van de drieduizend toeschouwers ben die getuige zullen zijn van Dagenham’s allereerste competitiewedstrijd in het betaalde voetbal. Tegenstander is Wycombe Wanderers, dat aantreedt met mannen als David McCracken, Jermaine Easter, Matt Bloomfield en Gary Holt. Troost u: ook mij zeggen die namen helemaal niets. Ik ken maar één Holt – en die wil je niet in je kleedkamer hebben! De Daggers stellen daar een selectie tegenover met Jon Nurse, Dave Rainford, Sam Sloma en keeper Tony Roberts. Die Roberts (ex-Millwall) is trouwens een kleurrijke: hij is de enige doelman die ooit in een FA Cup-wedstrijd heeft gescoord (tegen Basingstoke Town, in oktober 2001),  speelt vanwege een knokkelblessure met een speciale spalk in z’n handschoen én was ooit officieel afgekeurd voor betaald voetbal – dus de verzekering eist nu de aan hem uitgekeerde muntjes terug.
Geld is sowieso een heikel punt bij Dagenham, merk ik als ik een foto wil maken van de manier waarop men er hamburgers dichtschroeit. “Niet doen!!” gillen overijverige stewards, die me het gevoel geven alsof ik zojuist een greep in de clubkas heb gedaan. En in feite klopt dat ook, krijg ik luid en duidelijk te horen. Níemand mag foto’s maken op het voetbalterrein, ‘want als iemand van de FA het ziet, krijgen we duizend pond boete!’ Omzichtig te werk gaan dus maar, want je gunt het zo’n cluppie nou ook weer niet dat ze dankzij jouw hobbyisme ineens de helft van hun begroting kwijtraken. Ik beklim weer het staantribunetje, hou mijn toch al niet imposante camera zo veel mogelijk uit het zicht, ontwijk een naast het doel geschoten bal en monster de andere aanwezigen. Sociologisch gesproken is dat een interessante bezigheid. Natuurlijk, je mag nooit op iemands uiterlijk afgaan, maar de evolutie lijkt in Essex toch wel op raadselachtige wijze tot stilstand te zijn gekomen. Manieren hebben ze hier wél, want er hangt een papierbak waar iedereen keurig zijn afval in gooit en als een steward tegen een jongetje zegt dat ie van een hekje af moet, dan gaat dat jongetje van dat hekje af. En ach, dat het voetbal evenmin als de gezichten en lijven der omstanders de schoonheidsprijs verdient, daar is overheen te komen. Het is niet reëel om hier, tussen de autosloperijen, oogstrelende bewegingen à la Ronaldinho te verwachten. Amuseren doe je je bij Dagenham & Redbridge met een keeper die erin slaagt de bal bij een doeltrap óver het tribunedak te jagen.
Wat ze aan techniek te kort komen, compenseren de Daggers met inzet en hard werken. Knokkertjes zijn het, net als de rauwe klanten aan de andere kant van het hek. In dat licht bezien is het dus niet zo vreemd dat er in het programmaboekje een advertentie staat voor het Britse leger. Bijkomend voordeel: wie als soldaat naar Afghanistan wordt gestuurd, kan op de tribune van Dagenham alvast oefenen in het ontwijken van kogels...

(uit: Voetbal Magazine, december 2007)

The Hottest Band In The World

Rond 1980 maakte mijn destijds zevenjarige neefje Marcel deze tekening. Inspiratiebron vormde het viertal solo-albums van Gene, Paul, Ace en Peter. Nu KISS 15 juni a.s. op het Arrow Rock Festival komt spelen, heb ik eindelijk een aanleiding om dit lang bewaarde kunstwerkje-met-koffiespetters online te zetten.
www.arrow.nl

Als vannacht in Hollywood de Oscars worden uitgereikt...

...denk ik toch weer even terug aan die keer dat ik er zélf zo'n beeldje heb opgehaald, in 2003. Ik geloof dat het ding een tientje kostte, maar de aantrekkingskracht van naar succes hongerende starlets was er niet minder om. Dat ik daarna de euvele moed had om een interview met regisseur Pedro Almodóvar (genomineerd voor Hable Con Ella) te versjteren, was natuurlijk een grof schandaal.

Sly & I

Bij het uitkomen van het nieuwste Rambo-epos gingen mijn gedachten automatisch terug naar Cannes 1998, toen ik op het filmfestival aldaar het onuitsprekelijke genoegen had Sylvester Stallone te mogen interviewen (en René Mioch niet, ha). Sly had net Cop Land gemaakt, een tragikomedie waarvoor hij kilo’s was aangekomen. Die kilo’s waren er op het moment van het vraaggesprek net weer af. Een kort fragment, waarbij u moet weten dat ‘uh uh uh’ het typische Stallone-lachje is.
“Ik ben té veel gewicht kwijtgeraakt. Straks moet ik nog in m’n eigen restaurants* gaan eten, uh uh uh.”
Doe je dat dan nooit?
“O jawel hoor. Ik ben gek op die krokant gebakken stukjes kip, ken je die?”
Schei uit, een delicatesse. Heb je er trouwens nooit ‘ns over gedacht om een van je eigen toko’s als locatie te gebruiken voor een film?
“Een film over wat zich in onze restaurants afspeelt? Die is er al lang: One Flew Over The Cuckoo’s Nest, uh uh uh.”

* de Planet Hollywood-keten

Blij Bomen! feliciteert...

...Hans Klok met zijn 39ste verja

(en plotsklaps was de rest van de tekst verdwenen)

BREAKING NEWS: Duitsers willen Schiermonnikoog terug

Etty Zandt-van der Veer, directeur van hotel Graaf Bernstorff op Schiermonnikoog, zegt dat ze onlangs weer de Duitse mensen te logeren had naar wie het hotel is vernoemd. Zij gaan nu verzoeken om teruggave van het eiland, dat in 1893 was gekocht door de Duitse graaf Hartwig Arthur von Bernstorff-Wehningen. Nadat deze in 1940 overleed, erfde zijn zoon Bechtold Eugen Graf von Bernstorff het. Toen in april 1945 de provincie Groningen werd bevrijd door de Canadezen, vluchtte een groep van ongeveer 120 SS-ers naar Schiermonnikoog, waar een Duits garnizoen was gelegerd. Op 11 juni werden de laatste Duitse troepen er door de Canadezen opgepakt. Eind 1945 werd het eiland door de Nederlandse staat geconfisqueerd, omdat het als vijandelijk vermogen werd beschouwd. En nu zouden de moffen het dus ineens weer willen opeisen! Gefluisterd wordt dat een en ander het gevolg is van een poging van de webmaster van Blij Bomen!, enige jaren geleden, om het Duitse Waddeneiland Borkum te bezetten (zie foto's). Hoe dan ook: het is weer oorlog!

Dries Roelvink on tour!

Deze week in Panorama: de avonduren van volkszanger Dries Roelvink en zijn innemende manager André van Commenée.
www.panorama.nl

BREAKING NEWS: Caravan in de lift

Uit cijfers van de BOVAG blijkt dat de caravan- en campermarkt dit jaar een uitstekende start heeft gemaakt. De registratie van nieuwe caravans steeg in januari met 3,7% ten opzichte van januari 2007. Voor campers laat de afgelopen maand zelfs een plus zien van 22%. "De groeiende verkoop schrijven we toe aan een verbeterd consumentenvertrouwen en aan toegenomen interesse bij een wat jonger koperspubliek,” aldus Hans Louwers, secretaris van de BOVAG Caravan- & Camperbedrijven. De verkoop van nieuwe caravans was in de periode 2005-2007 teleurstellend. Zo kregen in 2007 slechts 14.500 caravans een koper, wat een stevige daling betekende in vergelijking met het topverkoopjaar 2004 (21.000 caravans). De verkoopstijging in januari 2008 is dus een duidelijke trendbreuk.
Blij Bomen! zegt: en nu nog eerherstel voor het punttentje!

Webmaster wordt weemoedig

De aller-, allermooiste cappuccino kreeg ik ooit in Turijn voorgezet. Inderdaad, dat was op 13 augustus 2005. Gelukkig heb ik de foto nog.

Literair intermezzo

De Britse schrijfster Katie Price, tijdens de presentatie van haar nieuwste boek Jordan: Pushed To The Limit.
En wij moeten het doen met Hella Haasse...

My best of Motörhead

En zo kruipen we alweer aardig richting december, de maand waarin Matthijs van Nieuwkerk, Leo Blokhuis en al die anderen ons hun lijstjes gaan opdringen. Tot die tijd heb ik het rijk alleen.

1.       OVERKILL (van ‘Overkill’, 1979)

2.       KILLED BY DEATH (van ‘No Remorse’, 1984)

3.       R.A.M.O.N.E.S. (van ‘1916’, 1991)

4.       SHINE (van ‘Another Perfect Day’, 1983)

5.       ACE OF SPADES (van ‘Ace Of Spades’, 1980)

6.       MOTORHEAD (van ‘Motörhead’, 1977)

7.       BORN TO RAISE HELL (van ‘Bastards’, 1993)

8.       STONE DEAD FOREVER (van ‘Bomber’, 1979)

9.       LOVE ME FOREVER (van ‘1916’, 1991)

10.    ORGASMATRON (van ‘Orgasmatron’, 1986)

11.    DANCING ON YOUR GRAVE (van ‘Another Perfect Day’, 1983)

12.    STAND (van ‘March Or Die’, 1992)

13.    I’M SO BAD (BABY I DON’T CARE) (van ‘1916’, 1991)

14.    JUST ‘COS YOU’VE GOT THE POWER (B-kant single, 1987)

15.    OVERNIGHT SENSATION (van ‘Overnight Sensation’, 1996)

16.    CIVIL WAR (van ‘Overnight Sensation’, 1996)

17.    BOMBER (van ‘Bomber’, 1979)

18.    SACRIFICE (van ‘Sacrifice’, 1995)

19.    ROCK ‘N’ ROLL (van ‘Rock ‘n’ Roll, 1987)

20.    WE ARE MOTÖRHEAD (van ‘We Are Motörhead’, 2000)

Raar maar haar

Kijkers en critici zijn het erover eens: dé grote attractie van No Country For Old Men, de nieuwe, met acht Oscarnominaties opgefruite film van de Coen Brothers, is Anton Chigurh, een gewetenloze griezel die op meesterlijke wijze wordt vertolkt door acteur Javier Bardem. "En dan met name dat ongelooflijk foute, sullige kapsel van hem,"voegt iedereen daar meteen aan toe. De webmaster houdt zich op dat moment liever even stil - om hem moverende redenen.
www.nocountryforoldmen.com

GOSSIP!

Smulluh!

(uit: Rits!, februari 2008)

BREAKING NEWS: Dolly Parton stelt toernee uit!

Nieuws uit een andere ziekenboeg: wegens rugklachten heeft Dolly Parton haar aanstaande Amerikaanse toernee moeten opschorten. De klachten - en dit zal helemaal niemand verbazen - worden veroorzaakt door haar imposante boezem. Doktoren hebben de 62-jarige countrylegende zes tot acht weken rust voorgeschreven. De toer zou oorspronkelijk op 28 februari van start gaan in Minneapolis, twee dagen na de presentatie van Dolly's nieuwste album, Backwoods Barbie. Nu wordt gemikt op een datum in april.
De webmaster van Blij Bomen!, een groot liefhebber van Dolly Parton (zolang ze haar mond houdt) en tevens een graag geziene gast in familiepretpark Dollywood te Pigeon Forge, Tennessee, gaat nu aanbieden haar voorgevel gedurende de hele toer te helpen dragen.

Wegens ziekte...

...is dit weblog al sinds afgelopen weekeinde gesloten. Beterschap wordt beloofd.

Ik hef het glas op Lolo Ferrari...

...die vandaag jarig zou zijn geweest. Maar ze is acht jaar geleden gestorven, deze meest fascinerende vrouw die ik in mijn hele journalistieke loopbaan ben tegengekomen. Bijgaand een impressie van een gezellig rendez-vous dat ik in 1998 met haar had, in Zuid-Frankrijk. Lolo, die eigenlijk Eve Valois heette, zou op 9 februari 1963 zijn geboren, hoewel andere bronnen spreken van 4 maart 1962 en zelfs van 8 november 1970! En zo is dus niet alleen haar dood omgeven met raadsels...

(Verder zou mijn vader vandaag zijn 80ste verjaardag hebben gevierd, ware het niet dat hij eveneens is overleden. Maar dat is zo persoonlijk, daar zal ik u verder niet mee lastigvallen)

Culinair vandalisme

Deze zwartgeblakerde rotzooi kreeg ik ooit voor m'n kiezen in het stadion van SC Freiburg. Dat was even slikken. Of nee, juist níet!