Stukjes uit het blad Management Team (www.mt.nl)
TRAINING ‘PRESENTEREN, EEN HELE KUNST!’
Een eerste vereiste van het jezelf goed presenteren, is op tijd ergens verschijnen. Dus zet ik alles op alles om vanuit Amsterdam om 09.00 (!) uur in een klaslokaal van de Maastrichtse kunstacademie te zijn, waar Yvonne Bremers me op een bekertje automatenkoffie trakteert. Een half uur later haalt de charmante docente de eerste taartpunten te voorschijn – waarbij het voor een smulpaap als ik jammer is dat het getekende exemplaren betreft. “Presenteren is het overbrengen van een boodschap – en daarbij wordt slechts 7% gevormd door de inhoud,” zegt ze, de ongelijke happen uit het cirkeldiagram afzonderlijk benoemend. “Verder is 38% stemgebruik en 55% houding – hoe je staat, je beweegt, hoe je je handen gebruikt, je mimiek... Die 38% stemgebruik kun je op drie manieren beïnvloeden: door volume, door intonatie en door tempo. Dat zijn de onderdelen waaraan je wat kunt doen, want aan de stem zélf kun je natuurlijk niets veranderen. We hebben hier vandaag een klas met maar één jongen, nou daar kan ik echt geen sopraan van maken hoor. Ja, heel eventjes, met een gemeen trucje, maar niet permanent.”
Een ondeugend grapje op de vroege woensdagochtend, maar wel eentje dat luid en duidelijk binnenkomt. En dat heeft er natuurlijk alles mee te maken dat Yvonne precies weet hoe ze iets moet overbrengen. Zonder nog maar één blik in het lesboek te hebben geworpen, weet ik intuïtief dat ze alles op dit gebied perfect doet. Dat wordt nog eens bevestigd als de leerlingen van de kunstacademie daarna aan hun eigen presentatie gaan beginnen. De eerste kandidaat, de enige jongen in het gezelschap, zou buiten Maastricht ondertiteld moeten worden. Verder is hij iets te veel met het projectiescherm achter hem bezig. En eenmaal omgedraaid, kijkt hij slechts een beperkt deel van zijn gehoor aan, waarmee hij de gehele linkerflank (voor de toeschouwer de rechterflank) buitensluit. Yvonne heeft het allemaal in de smiezen gehad. “Je moet lopen, dingen aanwijzen en je vooral veel vaker terugdraaien naar je publiek. Nóóit tegen het doek aan praten, want al heb je misschien een paar lekkere billen, je sluit je publiek daarmee van je af. Stel ook af en toe een vraag, of creëer een stilte. Laat je publiek een zin aanvullen; zo blijven ze bij de les. Zorg ook dat je balans goed is. Leun niet op één heup. Vertrek vanuit een goede basishouding: voeten een beetje uit elkaar houden en dames: de knieën niet in het slot gooien! Lichte spreidstand, gewicht in je bekken laten laten zakken, niet met je knieën wiebelen...”
Het lijkt de ochtendgymnastiek wel! Maar goed, het tijdstip is er dan ook naar...
www.ttt.nu
TRAINING ‘DE TELEFONIST(E)/RECEPTIONIST(E) ALS VISITEKAARTJE’Gezelligheid troef, bij deze training van de firma SPARQ. Bij binnenkomst in het vergaderzaaltje van het hoofdstedelijke Mercure-hotel liggen op elke cursist heel gezellig een SPARQ-pen (die een SPARQ-memorystick blijkt te bevatten), een SPARQ-blocnote, een SPARQ-lipgloss en een rolletje SPARQ-pepermunt te wachten. En de SPARQ-trainer van vandaag, de goedlachse Carine Banning, is een gezellige meid, dat zie je zo. SPARQ bestaat overigens sinds 1989 en is in twee decennia uitgegroeid tot toonaangevend specialist op het gebied van klantcontact. Dat specialisme wordt toegepast in vijf business lines: consultancy, outsourcing, recruitment, management search en training & assessment. Dat u het even weet.
In de optiek van SPARQ is de telefonist(e)/receptionist(e) de eerste kennismaking met een bedrijf – en als zodanig een ongelooflijk belangrijke schakel. Een telefonist(e)/receptionist(e) kan het contact maken of breken, waarbij het eerste de voorkeur geniet. De telefonist(e)/receptionist(e) zal zich er dus terdege van bewust moeten zijn dat hij/zij (meestal zij) zijn/haar uiterste best moet doen op het gebied van gastvrijheid. Een verse bos bloemen op de balie is dan nog wel het minste.
Wat kun je aan de telefoon allemaal fout doen? Een heleboel, weet Carine (die er veel genoegen in schept om namens SPARQ als ‘mystery guest’ bedrijven te bellen, teneinde de dienstdoende telefonist(e) te testen op zijn/haar flexibiliteit en incasseringsvermogen). “Wat je bijvoorbeeld nooit moet doen,” doceert Carine, “is verkleinwoordjes gebruiken. Dat is betuttelend en geeft bovendien vaak valse hoop. Want ‘een momentje’ is in de praktijk toch echt vaak ‘een moment’. Zeg ook nooit dat je iemand niet te pakken kunt krijgen. Het is geen tikkertje! Zeg dan gewoon: Meneer X neemt op dit moment niet op. Daar lieg je niets aan. Maar zeg nóóit dat meneer X niet ‘op zijn plek’ zit! Ga weg zeg, dat doe je bij een hond!” Carine, met wie het ongetwijfeld gezellig telefoneren is, heeft ook nog een tip om vloekende en tierende mensen tot bedaren te brengen. “In dat soort gevallen moet je rustig vragen: Bent u boos op míj? Met de nadruk op ‘mij’. Dan hóór je ze denken... En hun toon is daarna meteen geneutraliseerd. Zelf moet je trouwens ook zo neutraal mogelijk antwoord geven. ‘Zij is er pas volgende week weer’ is een zinsconstructie die je nooit moet gebruiken. ‘Pas volgende week...’ Daarmee geef je aan dat een persoon wel héél lang niet bereikbaar is en dat je dat zelf ook maar vreemd vindt. Niet doen dus.”
En dan gaan we rollenspellen spelen. Dat is zó gezellig, dat de tijd voorbij vliegt. Ik heb tijdens de training dan ook geen moment het gevoel dat ik ‘in de wacht’ zit...
www.sparq.nl
WORKSHOP ‘GROEIEN DOOR CREATIVITEIT’
In de bossen bij Amersfoort ligt een conferentieoord. In dat conferentieoord is een vergaderzaal. In die vergaderzaal staat een tafel. Op die tafel ligt een stuk papier. En op dat stuk papier... Nou ja, het vereist héél veel creativiteit om te beschrijven wat er op dat stuk papier is te zien, maar het zou een kameel moeten zijn. Dat was namelijk de opdracht die ik van drs. Manu de Bruyn kreeg. “Teken een kameel.” En dan weet je op dat moment @#&+$#&X@%# alleen nog maar dat zo’n beest twee bulten heeft! Maar verder? Blanco. Ik kijk om me heen en constateer tot mijn grote opluchting dat ik niet de enige ben die moeite heeft met het neerzetten van een acceptabele herkauwer. Eenvoudiger wordt het als De Bruyn aansluitend zegt dat we een’zotte kameel’ moeten tekenen. Een kameel naar eigen inzicht. Kijk, da’s een stuk makkelijker! In luttele seconden is mijn vel papier voorzien van een nijlpaardachtig wezen met duivelsoortjes en een spijkerbroek en de voorgevel van Dolly Parton op z’n rug. Nog steeds geen kameel, maar wie maalt daarom? Lang leve de creativiteit! De man naast me heeft zijn viervoeter schoenen aangetrokken. Sterker: zo te zien zitten de dozen er nog omheen!
De term ‘zotte kameel’ verraadt dat docente De Bruyn van Belgische komaf is. Dat zal nochtans niet ten koste gaan van onze goesting. De Bruyn babbelt vlot en onderhoudend, wat ervoor zorgt dat ‘t voor we het beseffen ‘kwart na vijf’ is – borreltijd. En dan hebben we van alles van haar geleerd. Dat creativiteit zich niet laat beteugelen en dat de meeste ideeën in bus, bad of bed ontstaan. Dat bij blokkades een incubatietijd wonderen doet, maar dat er tal van methodieken zijn die kunnen helpen als een deadline zo’n incubatietijd in de weg zit. Dat we bij brainstorms toch vooral het bedenken van ideeën en het evalueren van ideeën uit elkaar moeten halen. Meteen reageren is immers dodelijk voor de creativiteit!
In de stortvloed aan wetenswaardigheden die De Bruyn over ons uitstortte (dit alles als onderdeel van de zogeheten Twelve Trainingen voor Nieuwe-Tijdsmanagers – zie website), werd heel vaak gerefereerd aan de ongebreidelde creativiteit van kinderen. Als voorbeeld haalde ze een anderhalf jaar oud neefje aan, dat een warmhoudbordje met een dubbele bodem had. Zonder dat iemand hem dat had verteld, was hij erachter gekomen dat je die dubbele bodem niet alleen met warm water kunt vullen, maar ook met de stukjes brood die je niet lust.
Vermoedelijk tekent het ventje ook een betere kameel dan wij...
www.twelvetraining.nl
WORKSHOP ‘MOEDIGE GESPREKKEN’
Omdat ik die kleine die dit blad runt toch eens aan zijn taas wil trekken aangaande de vergoeding die ik voor deze rubriek krijg, leek een workshop ‘Moedige gesprekken’ me geen overbodige luxe. Op naar conferentieoord Dutch Biz in de bossen bij Amersfoort!
“Moed is een kwaliteit die we allemaal hebben. Alleen: we kunnen er niet allemaal bij.” En: “Heb je de moed om de moeite te doen om het moeiteloos te krijgen?”Aldus cursusleider Walter Berghoef. Berghoef is een lange man die een beetje op cabaretier Peter Heerschop lijkt, maar om wie vooralsnog niet echt valt te bulderen. De workshop kabbelt een beetje voort. Berghoef (“Ik hoop dat jullie hier weggaan met een hoop ontrafelingen”) tovert wat grafiekjes en diagrammetjes op het vel papier achter hem en schrijft dat vervolgens helemaal vol met kreten. ‘Effectiviteit, efficiency en essentie = hard werken, smart werken en met je hart werken’. Dat werk. “Ik zoek altijd naar de gemeenschappelijkheid,” wil hij ook nog kwijt. “Je bent allemaal mens en deelt dezelfde aardbol. Ik ben een keer op iemand afgestapt die zijn asbak op straat aan het legen was. Daar heb ik toen tegen gezegd: ‘Wil je dat opruimen? Dit is ook míjn planeet!’ Ik zocht en vond dus het element dat ons verbond.”
Tot zover het droge gedeelte. Letterlijk, want in deel twee houdt een enkele cursist het niet droog. Berghoef bundelt de vaardigheden van een psychiater en een kluchtspeler en gooit er een weergaloos stukje rollenspel tegenaan. Cursist G., die zich in het werkelijke leven dood ergert aan zijn lakse zakenpartner, wordt uitgedaagd tot het voeren van een moedig gesprek met deze dwarsligger (meesterlijk neergezet door Berghoef). Er wordt gemompeld en getraineerd en G. komt geen stap verder. Is te empathisch. Berghoef, als zichzelf: “Laat eens zien hoe onmacht eruit ziet. Is dat onmacht? Ik wil beelden zien, kom op! Laat zien!” G.: “Ik voel remmingen.” Berghoef pakt G. vast en gaat bijkans met hem vechten.”Uit je lichamelijke sensatie!” G. begint bijna te snikken. Berghoef, provocerend: “Ik zie een glimlach en tranen! Dat zijn de tears of a clown! Ga nu een rondje lopen en kom terug, dan doen we het nog een keer!” Dan, tegen ons: “De mens is als een pot met snoepjes. Als de spanning in de pot toeneemt, knalt het deksel eraf!”
En knallen is wat G. daarop doet. Stemverheffing, woede, handgebaren: het hele scala komt voorbij. Hij bijt zich als een pitbull vast in zijn tegenstander. Empathische G. is emotionele G. geworden en heeft geen enkele moeite meer met het voeren van een moedig gesprek. Workshop geslaagd.
www.twelvetraining.nl
WORKSHOP ‘TOT HIER - EN NU VERDER!’
Wie in alle rust dit stukje had willen lezen, kan het wel SCHUDDEN! Dit is ‘TOT HIER – EN NU VERDER!’, een EXCLUSIEVE workshop van MARSHALL GOLDSMITH, een Amerikaan die kwistig met HOOFDLETTERS en UITROEPTEKENS smijt. Die ONELINERS als welgemikte VUISTSLAGEN tussen je ogen plant. Goldsmith, niet te verwarren met LEX GOUDSMIT, wil SUCCESVOLLE LEIDERS helpen NÓG BETER te worden. Dus hebben zich in het hoofdstedelijke café-restaurant DAUPHINE een kleine honderd HOT SHOTS uit het bedrijfsleven verzameld, vastbesloten elk woord van de kale goeroe OP TE ZUIGEN. Goldsmith werd door The American Management Association genoemd als een van de MEEST INVLOEDRIJKE DENKERS op het gebied van management. En zijn kunstjes hebben hem geen WINDEIEREN gelegd, getuige de tussen neus en lippen door gemaakte opmerking dat hij alleen al in Amerika 9,5 MILJOEN FREQUENT FLYER PUNTEN heeft verzameld. Alsof hij zelf ook wordt aangedreven door een STRAALMOTOR, zo jaagt hij door de anderhalf uur die hem ter beschikking staan. Goldsmith, die TWEEËNTWINTIG BOEKEN schreef, sprint in het tijdsbestek van een enkele VOETBALWEDSTRIJD naar alle DOELEN die wij onszelf zouden moeten stellen. Op tijd leren STOPPEN is er één van. “Probeer niet áltijd en óveral maar met iedereen in competitie te gaan, vooral niet THUIS! Tracht niet koste wat kost je GELIJK te halen. OORDEEL niet constant over een ander: HELP MORE, JUDGE LESS! Vroeger, als docent, probeerde ik mensen ALLES te leren! Nu probeer ik mensen IETS te leren! Een subtiel verschil, maar het WERKT. Zeg altijd ‘THANK YOU!’, ook tegen het STOMSTE advies dat je krijgt! Op het veelvuldig gebruik van ‘GREAT, BUT...’ zou een BOETE moeten staan! TO HELL WITH DESTRUCTIVE COMMENTS! Wees niet steeds bezig met het verleden of de toekomst: BE HAPPY NOW! Dus niet: BE HAPPY, WHEN... Maak je dagdromen waar! KOOP die auto en MAAK die dure reis – NU! Neem van mij aan: mensen hebben nooit spijt van de risico’s die ze in hun leven hebben genomen, maar alleen van de risico’s die ze NIET hebben genomen! THINK! THANK!”
Goldsmith laat de vrijwel stuk voor stuk in KRIJTSTREEP gestoken zakenlieden allerlei communicatieve oefeningen doen en vraagt ze dan als één man de zin ‘THIS LESSON WAS...’ af te maken. In de brij van letters die dat oplevert, zijn de F, de U en de N het duidelijkst te ontwaren. Goldsmith: “FUN! Dát is het sleutelwoord! En waaróm is dit FUN?” Krijtstreeppak: “Omdat het SPONTAAN is...” Goldsmith: “RIGHT! Maar maak dan dus ook je WERK spontaan!”
Echt, zo simpel, ja bijna BANAAL zijn Goldsmith’s adviezen. En daar is hij dus MILJONAIR mee geworden. Wat een HELD!
www.marshallgoldsmithlibrary.com
WORKSHOP ‘TOUCH OF LOVE’
De nettowinst steeg met ruim 25 procent naar een recordhoogte van 465 miljoen euro, een ‘fenomenale groei’ waaraan zowel de bank- (+27%) als de verzekeringstak (+21%) heeft bijgedragen. De inkomstenbronnen zijn met de bijdrage van de nieuwe partner beter gespreid dan voorheen. De integraties van de overgenomen activiteiten zijn voltooid of liggen op schema. Onze joint venture heeft in het huidige ongure klimaat op de financiële markten te kampen met hogere fundingkosten en een waardevermindering van zijn beleggingsportefeuilles, maar wordt toch nauwelijks rechtstreeks geraakt. Ons bedrijf heeft niet belegd in Amerikaanse subprime-hypotheken en kent evenmin liquiditeitsproblemen, wat betekent dat voor heel 2008 de funding al veilig is gesteld. Uitgaande van deze win-win-situatie...
STOP!!!
Soms wordt het je gewoon even te veel, in de wereld van business en management. En omdat de snaar niet altijd gespannen kan staan, móet je af en toe de tijd nemen voor wat ontspanning, al dan niet gecombineerd met een stukje geestelijke diepgang. En een beetje liefde, laten we dat vooral niet vergeten. Een Touch Of Love, zogezegd...
Touch Of Love is de naam waaronder Roos Fonteyn, een docente spiritualiteit en lichaamswerk uit het midden des lands, workshops, cursussen en sessies organiseert. “Ik zou dit ook tantra kunnen noemen,” zegt Roos, terwijl ze de vlam zet in een wierookstokje. “Maar weet je wat het is: die term is door de markt inmiddels zó gedevalueerd... Zoals je tegenwoordig bij elke benzinepomp kruidnootjes en hondenvoer kunt krijgen, kun je overal in de erotische industrie nu terecht voor tantra, tantra, tantra. Terwijl het in 99 van de 100 gevallen helemaal níets met de oorspronkelijke oosterse filosofieën heeft te maken. Het is gewoon een etiket dat het commercieel gezien goed doet. Vermoed ik.”
Bij Touch Of Love draait het allemaal om aanraken. Aanraken, lichamelijk contact : juist datgene waaraan het in de kille zakenwereld zo ontbreekt. Roos, terwijl ze haar handen insmeert met warme olie: “We gaan vastzittende energieën losmasseren en maken daardoor gevoelens en emoties los. Die gaan we met zorg en aandacht terugbrengen naar een natuurlijke stroom aan levensenergie.” Ik begin zachtjes te knorren, als de olie gelijkmatig over mijn dijen wordt verdeeld. “Het moet een ritueel zijn dat is gebaseerd op wederzijds respect, veiligheid, vertrouwen, plezier en liefde,” zegt Roos met een stem die mijn ziel balsemt. De new age-muziek die door de ruimte meandert en bij elke pauze in Roos’ verhaal mijn gehoororgaan binnenglipt, doet de rest. Met elke aanraking van haar boterzachte handen zweef ik verder weg van dat harde zakenmilieu. Ik verlaat de aarde als een zeppelin gevuld met warme lucht... En terwijl ik me volledig overgeef, denk ik nog net: dít is pas een win-win-situatie!
www.sacra.nl
Het leven is mooi, geniet en gedaan.
Geplaatst door: Cheap Air Jordan | 12/18/2010 om 04:08 vm