« april 2009 | Hoofdmenu | juni 2009 »
Geplaatst om 12:06 vm | Permanente link | Reacties (1) | TrackBack (0)
Vandaag staat Everton in de FA Cup Final tegenover Chelsea en daarbij moet ik onwillekeurig terugdenken aan de eindstrijd van een kwart eeuw geleden, die tussen datzelfde Everton en Watford. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Met twaalf man op de boot naar Harwich, want budgetvluchten bestonden nog niet. Een overtocht met veel bier, slecht eten en diverse pogingen om zittend te slapen, want een hut kon er natuurlijk niet vanaf.
Twaalf man zonder kaartje op weg naar de belangrijkste voetbalwedstrijd in Europa – en we kwamen er nog mee weg ook. In de straten rond het oude Wembley-stadion stuitten we op zwarthandelaren met een vet Schots accent, die voor het - met terugwerkende kracht - belachelijk lage bedrag van 90 gulden per stuk van hun toegangsbewijzen af wilden (op de achterkant kon je duidelijk zien bij welke amateurclubs de kaarten vandaan kwamen). Enig nadeel: de helft van onze groep was veroordeeld tot het Watford-gedeelte van het stadion, terwijl de andere helft tussen de Everton-supporters terecht kwam. En dat ‘tussen’ moet u vooral letterlijk nemen. De staantribunes waren zó volgepakt, dat je groepsgewijs soms meters naar beneden donderde, zonder de vloer te raken. Flauwgevallen fans werden over de hoofden doorgegeven. Dat ik vrijwel de gehele tijd tegen een aantrekkelijk Evertonmeisje heb staan aanschurken, kan dan ook absoluut niet worden uitgelegd als ‘poging tot aanranding’, edelachtbare.
Uiteraard heb ik het kaartje (Turnstiles G, Entrance 66, West Lower Standing Enclosure, officiële prijs 5 pond!) en het programmaboekje (80 pence!) altijd goed bewaard. Leuk blad, met een foto van de hertog en hertogin van Kent (hij met Pim Jacobs-haar, zij met beginnende kraaienpootjes), de tekst van de hymne ‘Abide with me’ (‘...fast falls the eventide / The darkness deepens / Lord with me abide!’), een advertentie voor het Summer of ’84 Concert in datzelfde Wembley-stadion (met Nik Kershaw, Kool and the Gang, Wang Chung, Paul Young & the Royal Family en headliner Elton John, die op de middag van de finale als voorzitter van Watford aanwezig was – met zijn toenmalige vrouw Renata!) en portretjes van de selectiespelers, onder wie Gary Stevens (‘set to be a Wembley scorer’), Adrian Heath (‘their smallest player’) en John Bailey (‘good man to have with you on Cup Final day – he will be cracking the jokes as the dressing-room tension builds up’). Met z’n honderdduizenden zagen we Everton uiteindelijk winnen (2-0, goals van de Schotten Graeme Sharp en Andy Gray). Dat Elton John’s nieuwste single de titel ‘Sad Songs’ droeg, was dus buitengewoon toepasselijk.
Geplaatst om 12:07 vm | Permanente link | Reacties (2) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:03 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:19 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:06 vm | Permanente link | Reacties (1) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:19 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:18 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:06 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:01 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:04 vm | Permanente link | Reacties (1) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:07 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:20 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:04 vm | Permanente link | Reacties (2) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:03 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Geplaatst om 12:04 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)
Artikel over Goor in HP/De Tijd |
vrijdag 08 mei 2009 19:55 |
Het weekblad HP/De Tijd heeft zich, na diverse andere landelijke media, ook gewaagd aan een artikel over Goor en de naamswijziging. HP/De Tijd stuurde verslaggever Michiel Blijboom naar Goor om te kijken of het zo erg was als de naam doet vermoeden. Blijboom trok op een maandagmiddag door het Goorse stadscentrum. De toon van het artikel is humoristisch. Zo beschrijft Blijboom het gevecht met een megaburger van The Sweet 60's. Blijboom komt als verliezer uit die strijd. Ook de viskar van de gebroeders Verdriet komt aan bod. Blijboom is wel zo eerlijk om te vertellen dat columnist Martin Bril van de Volkskrant hem daarin al voorging. Verder schrijft hij over het enorme aantal kapsalons, de Iependijk, de Hengevelderstraat en het Station van Märklin-proporties.De conclusie van Blijboom's maandagse trektocht: Goor. Het is niets - en tegelijk is het alles. |
Geplaatst om 12:06 vm | Permanente link | Reacties (0) | TrackBack (0)