Blij Bomen!

On tour (4)

En met deze vrolijke beelden van Orchard Road in downtown Singapore, een van de beroemdste en meest exclusieve winkelstraten ter wereld, sluit Blij Bomen! officieel de kerstdagen en het kalenderjaar 2009 af. Het zal u overigens niet verbazen dat ik aan deze kant van de aardkloot geen moment taal naar oliebollen en appelflappen. En naar sneeuw en ijs al evenmin. Ik leef nochtans met u allen mee.
In elk geval drie minuten per dag.

On tour (3) TANDOORI TIME SPECIAL

En zo zit je ineens van een bananenblad te vreten, in plaats van van een bord. Nieuwe inzichten bij The Banana Leaf Apolo, 48 Serangoon Road, Singapore.
www.thebananaleafapolo.com

On tour (2)

Denk je het slechte weer te ontlopen...
Jurong Bird Park, Singapore.

On tour (1)

Blij Bomen! is een paar weken op reis. Maar dan ook écht op reis - dus serieuze shit, qua kilometers. Allereerst groet de spindoctor u vanuit Changi Village, Singapore, waar hij verse kokosmelk in zijn, eh, kokosnoot laat lopen.

Culinaire Misser 2009

Deze toeristische flutpizza met crabsticks in het nota bene Italiaanse Peschiera del Garda, begin september. Nog erger: het glaasje 'bloedsinaasappelsap' dat erbij werd geserveerd. Net zo nep als de glimlach op deze foto.

BREAKING NEWS: Helft Nederlanders niet elke dag onder de douche

Ondanks het feit dat een lichte meerderheid van de Nederlanders zich niet op z’n gemak voelt als hij zich ’s ochtends niet kan douchen, blijkt toch bijna de helft van de bevolking dat niet dagelijks te doen, wijst onderzoek van Palmolive uit. Nederlanders zijn voorts nogal praktisch ingesteld tijdens het douchen. Zo wordt de tijd onder de warme stralen gebruikt voor bij voorbeeld het tandenpoetsen (31%) of het schoonmaken van diezelfde douche (23%). Anderen mogen tijdens het douchen graag zingen (17%), naar radio of cd luisteren (15%) of converseren met aanwezige familieleden (12%).* Slechts een minderheid (16%) doet de deur dicht tijdens het douchen. Een meerderheid van de Nederlanders gaat vóór het douchen eerst naar het toilet. Vrouwen doen dit aanzienlijk vaker dan mannen.
In de ochtend blijkt de douche onmisbaar als starter van de dag. Voor bijna driekwart van de ondervraagden (72%) is het schone gevoel na afloop dé reden voor de ochtenddouche. ’s Avonds moet een douche juist rust en ontspanning brengen. Vrouwen hebben hier net iets meer behoefte aan dan mannen, die wél weer graag willen helpen met inzepen (zie foto).

 * Geen vragen stellen; mijn onderzoek is het niet.

Amsterdam-West, Eerste Kerstdag 2009

Eat your heart out, Bing Crosby!

Vis van het Jaar

Voor de verkiezing van de Man van het Jaar, Vrouw van het Jaar, Voetballer van het Jaar, Politicus van het Jaar, Amsterdammer van het Jaar, Positivo van het Jaar en, voor mijn part, het Haar van het Jaar, verwijs ik u graag naar andere media. Blij Bomen! beperkt zich tot de vraag: wat was de Vis van het Jaar? En dan gaat het om twee dieren die de spindoctor in 2009 ter consumptie kreeg voorgeschoteld, respectievelijk in Birmingham (links) en in Lage Vuursche (rechts). Aan u de keuze!

Blij Bomen! feliciteert...

...volkszanger Wolter Kroes, die vandaag 41 jaar wordt.

TANDOORI TIME?

Tranmere Rovers tegen Bristol Rovers werd trouwens geleid door mijn favoriete scheidsrechter, Jarnail Singh uit de Londense wijk Hounslow. Een man die weet hoe hij moet blazen als de vindaloo te heet is.

TANDOORI TIME

Nog even de administratie bijwerken: dit was de Indiase hap van afgelopen vrijdag, opgediend door het personeel van A Passage To India (76 Bold Street, Liverpool). Voor de duidelijkheid: het rechterpotje, het glaasje cola en het meest linkse nan bread waren van de toevallig ook aanwezige Voetbal Magazine-collega Vincent de Vries, dus dat u niet denkt dat ik twee porties tegelijk naar binnen timmer!

Stranded

Tja, en toen werd op het laatste moment de vlucht naar Amsterdam gecanceld omdat daar kennelijk wat sneeuw is gevallen. En met de eerstvolgende vluchten zo goed als zeker ook geschrapt, zak je als gestrande reiziger af naar een plek waar het vluchtaanbod wat groter is, ook al moet je daarvoor ruim vijf uur in de bus zitten. Gelukkig had ik de nieuwe Classic Rock bij me, met daarin onder meer een, eh, klassiek interview met John Bonham uit 1975. Veel méér kon ik niet lezen, want het licht aan boord was niet van dien aard dat je met je ogen over de pagina's vloog.
Ook nog goed nieuws van Liverpool airport: de bril op de neus van het standbeeld van John Lennon, die eerder dit jaar hondsbrutaal was gejat, zit er weer op. Al kun je steeds meer vraagtekens zetten bij de gelijkenis. Ik bedoel: dit is toch niet echt de voormalige Beatle? Eerder Daan Schuurmans die Freek de Jonge speelt...

Sweet memories (reprise)

En dit is 'm dan, die schitterende ketting van Sweet-hits uit de eerste helft van de jaren '70. Alles op een rijtje zettend valt me nu op dat ik Little Willy en Wig Wam Bam, de directe opvolgers van Poppa Joe, destijds niet heb gekocht. Zal wel een zakgeldkwestie zijn geweest. Maar ondanks die omissie vindt u hier een puik staaltje complete popgeschiedenis (de nummers na Action waren alleen in Duitsland hits - met uitzondering van het alom geliefde Love Is Like Oxygen, waarvan ik slechts de lange albumversie bezit).
Bekijk deze hoesjes en zink weg in nostalgie. Nu het nog kan, want zoals onlangs in de krant stond: dit soort popnostalgie werkt alleen in december.

'Ferry cross the Mersey...'

...zongen Gerry and the Pacemakers in de jaren '60 (en de decennia daarna, want met name Gerry is niet vies van een beetje schnabbelen), Hedenmiddag nam de spindoctor plaats op die vermaarde schuit, om zich vanuit Liverpool naar, eh, de bus richting het stadion van Tranmere Rovers te laten vervoeren (wat belachelijk is, want lijn 464 gaat rechtstreeks, door de Birkenhead Tunnel).
Bij Tranmere, dat tegen Bristol Rovers speelde, was aansluitend ruimte voor een ongekend lullig fotomomentje.

(Nicht so) Blei Baumen!

En zo was de spindoctor afgelopen woensdag ineens in Düsseldorf, om daar de traditionele kerstmarkt te bezoeken.
Was dat leuk?
Nein!

Sweet memories

Decembertijd, Top 2000-tijd, snottertijd. Altijd gekoesterd: het allereerste singletje dat ik ooit kocht. Bij Valkenberg, in de Kinkerstraat. Mijn oma begeleidde de koop. Ik speelde het plaatje af op de Dual-pick-up van mijn  ouders, waarvan het deksel als ik me niet vergis een extra speaker vormde. Ik herinner me nog dat ik de Beatlesque B-kant eigenlijk beter vond. Uiteraard volgden hierna alle andere, geniale singles en albums van mijn favoriete band van dat moment, met wie ik in later jaren nooit echt goed contact heb gekregen. In 1989 ontmoette ik Brian Connolly in de Londense Hippodrome, waar die avond de begeleidingsband van Gary Glitter optrad. De arme zanger/alcoholist was toen al te zeer een wrak om me zinnig van repliek te kunnen dienen. Met bassist Steve Priest heb ik veel later intensief e-mail contact gehad. Hij bekende daarbij dat The Sweet schaamteloos licks en riffjes jatte van Deep Purple, maar dat vooral gitarist Andy Scott daarop moest worden aangekeken. De twee zijn nog altijd geen vrienden. Mick Tucker, de meest onderschatte rockdrummer aller tijden, overleed al voordat er internet was, maar Scott zou ik een jaar of twee geleden dan eindelijk interviewen, na afloop van een Night of the Proms-evenement in Ahoy. Maar wegens tegenvallende publieke belangstelling werd dat spektakel afgelast. Die moet ik dus nog maar eens aan z'n taas trekken als ie in Londen in een, eh, pub speelt.
Tot zover mijn Leo Blokhuis-momentje. En dan nu, met z'n allen: "Poppa rumbo rumbo, hey Poppa Joe, coconut, Poppa Joe, hey Poppa Joe!"

Schrijvers onder elkaar

Merelbeke, maandagavond. Herman Brusselmans en de spindoctor (maar dan precies andersom).
Hoezo en wat?
Lees dat binnenkort in HP/De Tijd.

Waddenontbijt!

Donderdag 3 december, 06.30 (!) uur, op de veerboot naar Schiermonnikoog, met een verse Telegraaf en kleffe broodjes van Van Oers. De hieruit voortvloeiende reportage staat in de HP/De Tijd die vandaag nog de hele dag verkrijgbaar is.

Vakmanschap en amateurisme

En ondanks de tegenvallende resultaten hing ik zaterdagavond gewoon wéér de enthousiaste amateurfotograaf uit, toen in de hoofdstedelijke Heineken Music Hall de beste Nederlandse band van de jaren '60, '70, '80, '90 én '00 optrad. Twee uur onversneden rock zonder ook maar een spoortje slijtage, het was werkelijk indrukwekkend wat de heren hier weer lieten zien en horen. Het is dat je het met een ander biermerk associeert, maar anders zou je geneigd zijn te zeggen: vakmanschap is meesterschap. (Dat geldt uiteraard voor de band, niet voor de enthousiaste amateurfotograaf)
Overigens bewijzen deze beelden dat Golden Earring niet uitsluitend voor long blond animals optreedt...   ;-)

En in het voorprogramma...

...stond een groep die Destruction heet en afscheid nam met de woorden "See you in hell!"
De jeugd vond het prachtig.