Uit de memoires van Seth Gaaikema: "Dus die Chinees zegt tegen me, hij zegt: kun jij nou niet een naam voor mijn toko bedenken die duidelijk maakt dat mijn eten zó lekker is dat mensen erom VECHTEN?"
« juni 2012 | Hoofdmenu | augustus 2012 »
07/31/2012
Metrostations waar de toerist niet komt (7)
Vroeger, jongelui, hadden we grammofoonplaten: grote, ronde plakken drop waar muziek uit kwam. Als je er met een naald over kraste kwam er muziek uit en als je dat maar vaak genoeg deed, kon je die zwarte schijf grijs draaien. De grootste variant, de zogeheten langspeelplaat (op het schoolplein 'langpaalspleet' genaamd), zat in een mooie, kartonnen verpakking waarop van alles viel te zien en te lezen. Als je geluk had, was ook het extra beschermlaagje om de langspeelplaat voorzien van tekst en beeld. Beter kon je de opbrengst van je krantenwijk (dat was een rondje op de fiets waarbij je dagbladen in brievenbussen stopte – bij een geupdate versie zal ik uitleggen wat dagbladen waren) niet besteden.
One Step Beyond van Madness (1979) was zo’n plaat. Grijsgedraaid en voorzien van een bedrukte binnenhoes. En wat voor een binnenhoes: er stonden zo veel fotootjes op, dat het me bijkans duizelde. En door het vele, intensieve bestuderen (we hadden nog geen internet) kreeg elk van de plaatjes in de daaropvolgende jaren een welhaast mythische status.
Zo ook de foto van een groepje skinheads met als bijschrift ‘Totts and Whets’. Nu we internet hebben weet ik dat dit de naam van de ‘Madness Away Supporters’ was, Londense fans die de band overal achterna reisden. Toen kon ik me alleen maar hopeloos afvragen wie Totts was. Vermoedelijk die gozer met dat blikje bier.
Iets later viel me op dat de naam ‘Totts and Whets’ wel heel erg leek op die van metrostation ‘Totteridge & Whetstone’. En aangezien die halte net als Madness in Noord-Londen is gesitueerd, moest er wel een verband zijn. Een ideale bestemming voor een bedevaart dus. Alleen: het kwam er meer dan dertig jaar lang niet van. Tot nu, tijdens de Olympische Spelen. Totteridge & Whetstone bevindt zich ergens bovenaan de High Barnet-branch van de Northern Line en is derhalve een station dat op geen enkele manier hinder ondervindt van de Spelen. En ook niet langer van mij, want één, vooruit twee blikken op de directe omgeving leerden me al dat er helemaal niets is te doen. One Step Beyond? Nou vooruit, een paar, maar iets opwindenders dan een makelaarskantoor kreeg ik al doende niet te zien. Gauw terug dus, naar het een paar haltes eerder gelegen, mondaine Highgate. Reizigersadvies: bij Totteridge & Whetstone heeft u niets te zoeken. Simpelweg omdat u er niets zult vinden.
(met dank aan Gerrit Dicke voor het inscannen van de hoes)
07/30/2012
London Calling (95)
De begrafenisondernemer liet zich niet kisten en gooide er een schepje bovenop.
Maar nog altijd hoeft hij niet op een boete te rekenen...
(zie ook http://blijboom.typepad.com/blijbomen/2012/07/london-calling-87.html#comments)
07/29/2012
07/28/2012
London Calling (93)
Loop ik gisteravond door Oost-Londen, kijk ik omhoog, zie ik dit. En het gekke is: het went nooit.
07/27/2012
London Calling (91)
Paul McCartney sluit vanavond de openingsceremonie van de Olympische Spelen af met Hey Jude. (Ja wat had u dan gedacht? Max Splodge met Two Pints Of Lager And A Packet Of Crisps Please?) Om die heuglijke gebeurtenis luister bij te zetten, trok ik een doos vegetarische Linda McCartney-worsten uit de schappen. Dat is vlees noch vis (Te makkelijk! - eindred.) vol exotische ingrediënten als 'hydroxy propyl methyl cellulose'. Onder het neuriën van Live And Let Die flikkerde ik de bevroren staven in een pan vol pruttelende boter, om niet veel later met een vies gezicht te declameren dat de Spelen misschien nog niet zijn geopend, maar mijn vuilnisbak wel. Listen to what the man said: I've had enough!
Oh woman oh why.
So bad.
07/26/2012
London Calling (90)
Het is een weddenschap die ze bij geen enkele bookmaker aannemen: hoe groot is de kans dat Usain Bolt de 100 meter straks op een paar Dr. Martens loopt? Het zekere antwoord: nul komma nulnulnul procent. De stoere kisten, van oudsher populair in punk- en skinhead-kringen, zijn dan ook nooit aan de man gebracht als Champions' Footwear. Okay, de met lucht gevulde bouncing soles laten je lekker over de tartanbaan stuiteren, maar die loodzware stalen neuzen gaan toch echt een paar minuten van de tijd af knabbelen. Atleten zullen de weg naar 5 Kentish Town Road in de Noord-Londense wijk Camden dan ook niet zo gauw weten te vinden. Wie wel? De mannen van de British Boot Company - want over dat unieke winkeltje hebben we het - zijn daar op hun flyer weinig discreet over.
"Just some of the people who shop with us: Sex Pistols, Madness, The Clash, The Damned, The Pogues, Robbie Williams, U.K. Subs, Short Bus Window Lickers, The Undertones, The Ramones, English National Opera, Metropolitan Police."
Bolt staat daar inderdaad niet tussen. En toch - bookmakers opgelet! - is de kans dat hij straks de winkel binnenstapt groter dan dat ze er de Ramones nog eens zullen verwelkomen, aangezien driekwart van de originele line-up van die band inmiddels HOUTEN kisten heeft!
07/25/2012
London Calling (89) SCHOKKEND! ONTHULLEND! VERBIJSTEREND!
Twee dagen voor het begin van de Olympische Spelen van Londen, het best bewaakte en strakst georganiseerde evenement aller tijden, laat onze undercover verslaggever annex klokkenluider zien hoe miljoenen bezoekers straks op kinderlijk eenvoudige wijze te misleiden zijn. Deze nauwelijks in het geniep opgenomen beelden bewijzen dat de Spelen letterlijk in een handomdraai volkomen kunnen worden ontregeld. Geconfronteerd met onze bevindingen liet een woordvoerder van de Metropolitan Police weten 'geschokt' te zijn. "Dit is buitengewoon vervelend. Als die nare lui van Al-Qaeda hierachter komen, dan zijn we de sjaak. DE SJAAK ROGGE JA, DIE MEVROUW DAAR BEGRIJPT 'M!!"
07/24/2012
London Calling (88)
De heren Singh en Vishnudat* van tandoorirestaurant Chutney (366 High Road, Woodford Green) hadden het niet helemaal begrepen. Of juist wel, want op deze manier lopen ze natuurlijk mooi die gepeperde IOC-nota mis!
* geen idee of ze echt zo heten, maar het is aannemelijker dan Smith en Brown
pUKEs on film (1)
Okay, de openingsceremonie van de Olympische Spelen moeten we noodgedwongen laten schieten, maar Blij Bomen! was dus wél bij de opnamen van de videoclip (als je dat tenminste nog zo kunt noemen) van Will I Learn, de nieuwste single (als je dat tenminste nog zo kunt noemen) van de Londense punkband the pUKEs. De low budget shoot met de dito catering zorgde voor ouderwetse taferelen in de Royal Sovereign, een daarkaneenblindpaardgeenschadeaanrichten-pub in de Noord-Londense wijk Clapton. De gelijknamige gitarist werd geen moment gemist.
07/23/2012
London Calling (87)
Olympische Spelen anno 2012: wie als niet-licentiehouder het lef heeft om olympische ringen in zijn etalage te hangen - zelfs als het donuts betreft, of bloemenkransen - wordt zo ongeveer doodgeschoten.
Deze begrafenisondernemer uit Bethnal Green hoeft evenwel niet op een koekje van eigen deeg te rekenen, want dit lijkt natuurlijk nergens op.
London Calling (86)
Met al die mensen eromheen is het natuurlijk onzin om dit als EXCLUSIEF te betitelen, maar dichter bij de olympische fakkel kun je als medium toch niet komen. Dit is Blij Bomen! vanuit een zonovergoten Hackney. Terug naar de studio in Bussum.