Blij Bomen!

Greece 2 (3)

Zoals wijlen Sid Vicious ooit in zijn borstkas kerfde: "GIMME A FIX."

Blij Bomen! feliciteert...

...Deep Purple-drummer Ian Paice, die vandaag 69 wordt. (Foto eerder deze maand gemaakt in de Amsterdamse Ziggo Dome. Niet door mij overigens)

Greece 2 (2)

"Hm, another strike..."

Greece 2 (1)

En we zijn terug in Griekenland. Op Kreta ditmaal. Met een zonnig humeur. En een literair hoogstandje.

Uit den ouden voetbaldoosch

29 september 1979: Crystal Palace - Ipswich Town (4-1). Dave Swindlehurst met een van de mooiste volleys aller tijden. Deze iconische foto zit al bijna veertig jaar in m'n plakboek (en het tafereel is ook ooit op de buitenkant van het stadion geschilderd). Benieuwd of Frank de Boer deze speler überhaupt ként!

Uit het archief ener amateurfotograaf (34)

Weert, Nederland, juli 2011. Festivalveteraan.

SHARK WEEK! (26 juni t/m 3 juli)

They are Motörhead

Nog eentje van Santiago Dufour. Wát een kunstenaar is dat!

Deep Purple in Ink

Deze waanzinnige cartoon wordt u aangeboden door de Argentijnse grootmeester Santiago Dufour.

Zwaar Metaal regeert!

Zeg, ga je nog weleens naar het theater, spindoctor? Te weinig, lezer. Gelukkig heb ik een neefje in die wereld dat moeiteloos aan vrijkaartjes kan komen. En ja, dan is een familie-uitje zo gepland.
En dus zaten we eergisteren in Bellevue bij de voorstelling Zwaar Metaal van theatergezelschap Carver. Géén klucht met slaande deuren en het advies om vooral 'níet in de slaapkamer' te kijken, maar nochtans best een stuk om te lachen. Een soort Jiskefet-met-alleen-vrouwen (wat helemaal geen rare vergelijking is, aangezien drie van de vier regelmatig in dat absurde tv-programma hebben geëxcelleerd). Het inderdaad best wel zware stuk handelt over vier dames-op-leeftijd die een heavy metal band vormen. En constant langs elkaar heen kakelen. Virtuoos gespeeld, met (uiteraard zou ik bijna zeggen) een hoofdrol voor Beppie Melissen (v/h José, de vrouw van Oboema). Alleen al de manier waarop zij in de openingsscène een telefoongesprek voert, verdient een theaterprijs. Eentje van zwaar metaal, dat spreekt.

Blast from the Past (111)

Andermaal Ali tegen Wepner. De biopic The Bleeder draait nog steeds in de bioscoop.

Blast from the Past (110)

Terry the Tramp (1939-1970), legendarische Hells Angel van het charter Oakland en prominent aanwezig in de speelfilm Hell's Angels '69 van regisseur Lee Madden. Ja, ik ben nog steeds bezig met dat boek en nee, het gaat niet bepaald snel, als het buiten meer dan 30 graden is.

Wie is De Mol?

“Alleen nog maar dezelfde soort vrouwen,” verzuchtte oud-presentatrice Mies Bouwman onlangs in een interview, op de vraag wat ze vindt van haar opvolgsters. Mies: “Je ziet steeds maar dezelfde soort vrouwen op het scherm. Hetzelfde aangekleed, hetzelfde opgemaakt, dezelfde haardos.”
Scherp opgemerkt, in het geheel niet bezijden de waarheid, maar ook niet helemaal volledig. Het probleem speelt namelijk niet alleen op de beeldbuis, zo blijkt uit deze foto van het LINDA.-festival te Zaandam...

Meer nieuws van het plaquettenfront

Ditmaal uit Woking. De man links is Rick Parfitt junior, de man rechts de ouwe John Coghlan. Van wie het plastic tasje is, is ons onbekend.

Not forgötten

En deze wordt aan de wand van het stadion van Port Vale geschroefd. In 1981 had daar het legendarische Heavy Metal Holocaust-festival plaats. Buurtbewoners zitten nóg na te trillen. Het stadion is trouwens in Stoke-on-Trent, de stad waar de man ooit ter wereld kwam. Om stil van te worden (hoe ongepast dat ook is).

Blast from the Past (109)

Catweazle dood, Ivanhoe dood, Batman dood... Maar gelukkig is zij er nog: luitenant Uhura uit Star Trek.

Blast from the Past (108)

24 maart 1975. Chuck Wepner brengt Muhammad Ali ten val. Een smerig straatvechterstrucje waarvoor Ali hem total-loss zal slaan.

Blast from the Past (107)

Joodse poelier in Londens East End, jaren '60.

Niet te filmen

Groeten uit Grolloo

Ondanks de zwaar tegenvallende Rival Sons, het weinig charismatische Magpie Salute (voortgekomen uit de Black Crowes) en een zanger van de Fabulous Thunderbirds die klonk alsof hij met een vracht bier op stond te karaoken, was ook de tweede editie van het Holland International Blues Festival in Grolloo weer zéér om over naar huis te schrijven! Mijn top 3:
1. Kenny Wayne Shepherd. Dit, mensen, was alsof ik weer bij Stevie Ray Vaughan stond, in die behaaglijke jaren '80 van de vorige eeuw. Gitaarbeulswerk van de bovenste plank. Inclusief cover van Jimi Hendrix' Voodoo Chile en een solootje met de gitaar achter het hoofd, een trucje waar Hendrix en Vaughan bij leven en welzijn ook al niet vies van waren. En met Chris Layton heeft KWS ook nog eens dezelfde drummer als SRV destijds!
2. "I've seen the future of the blues and his name is Laurence Jones," durf ik hier op deze plek te zeggen. Pas 25 jaar jong speelde deze Liverpudlian de oude Buddy Guy van het podium. Letterlijk. De 80-jarige legende had de enthousiaste jongeling gevraagd om samen met hem zijn set af te sluiten. De oude man brak een snaar, keek opzij, zag dat zijn erfenis in goede handen was en liet de bühne toen aan Jones, die het samen met Guys band mocht afmaken. U had erbij moeten zijn.
3. De zompige, maar bij vlagen ook experimentele Southern Rock van Gov't Mule sloot het festival af, met songs die vrijwel allemaal de tien minuten aantikten. Complexe muziek die soms eerder aan Jeff Beck deed denken dan aan de Allman Brothers Band, de groep waaruit de kogelronde gitarist Warren Haynes afkomstig is. En zoals die Haynes een Gibson kan laten kermen, gillen, kreunen en janken... Niet te filmen. Dat laatste trouwens ook omdat m'n iPhone leeg was.