Kijkje (kiekje) in de werkkamer. Hier bedenk ik dus al die flauwekul, mensen.
« mei 2018 | Hoofdmenu | juli 2018 »
06/30/2018
06/29/2018
Luistertip: Jizzy Pearl
Op 27 juli 1990, zo leert mij de agenda van dat jaar, was ik in Paradiso waar de formatie Love/Hate speelde, in het voorprogramma van Thunder (of andersom, dat kan ik er niet uit opmaken). De toenmalige zanger van Love/Hate, de heer Jizzy Pearl, heeft nu een gloednieuw solo-album op de markt gebracht, All You Need Is Soul. Die plaat klinkt alsof ie vanuit 1990 naar 2018 is geteleporteerd. Maar bovenal klinkt ie goed. En is ie in een fijne, veelkleurige hoes gestoken. (En ja, Pearls stem doet sterk denken aan die van Rose Tattoo's Angry Anderson, maar dit tussen haakjes) Van Thunder heb ik al een eeuwigheid niets meer gehoord, maar dat zal me eerlijk gezegd ook jeuken. Daar had ik toch maar een haat-liefde verhouding mee.
06/28/2018
Blij Bomen! culinair
Omdat ik tegenwoordig vaak bij Ekoplaza ben te vinden, weet ik dat biologische chips van Trafo zo ongeveer de lekkerste zijn die je kunt krijgen. Vooral de smaak rosemary and Himalayan salt. Hou je Pringles maar!
06/27/2018
06/26/2018
Uit het archief ener amateurfotograaf (46)
Chester, Engeland, januari 2010. Etentje met actrice Jane Cresswell in The Village Bistro. Prachtig ondergoed had ze aan.
06/25/2018
Uit den ouden voetbaldoosch
Al eens eerder geplaatst, maar het blijft steken. Dit was op 9 juli 2006 in het Olympisch Stadion van Berlijn mijn uitzicht vanaf de perstribune, voor, tijdens en na de WK-finale tussen Frankrijk en Italië. Pal achter deze paal gaf Zidane Materazzi díe kopstoot. Ik moet het er nog altijd eens met Beckenbauer over hebben.
06/24/2018
06/23/2018
06/22/2018
06/21/2018
06/20/2018
Uit den ouden voetbaldoosch
Vierentwintig jaar geleden...
06/19/2018
06/18/2018
Uit den ouden voetbaldoosch
Engelse supporters in Neurenberg, tijdens het WK van 2006. Helaas wilde mijn uitgever dit beeld van mij niet gebruiken voor de cover van de Nederlandse vertaling van The Real Football Factories van Dominic Utton en Danny Dyer, die ik in november moet aanleveren.
06/17/2018
06/16/2018
Vaderdagtip
Oud boek, nieuwe titel, andere omslag. Idee van de uitgever, niet van mij. Maar wel weer prominent bij de AKO.
06/15/2018
06/14/2018
Amsterdam, juni 2018
De rode vari, een van de leukste dieren in Artis. Dat je volgens Artis zelf trouwens als ARTIS dient te schrijven. Zou niet weten waarom. De rode vari interesseert het in elk geval geen fuck.
06/13/2018
06/12/2018
Laurence VI
Of er alleen maar ouwe lullen optraden, op dat festival van Johan Derksen? Nee. Zo was er bij voorbeeld ook de pas 22-jarige southern rocker Marcus King - die, gelet op zijn uiterlijk, eigenlijk de bijnaam Marcus 'Burger' King zou moeten hebben - die opmerkelijk genoeg midden in een ellenlange solo ineens achter elkaar Led Zeppelin (Moby Dick), Black Sabbath (War Pigs) en Deep Purple (Bloodsucker) citeerde. Wat opmerkelijk is, voor een jeugdige redneck met puisten. Maar de aanstormende jonge garde wordt toch écht aangevoerd door Laurence Jones, die nu ook al net zo gruwelijk blijkt te kunnen shredden als Eddie van Halen én tijdens het 'rondje door de zaal' ineens Jimi Hendrix ging naspelen. Met z'n tanden dus. Aangezien dit niet de eerste keer is dat ik hem zag, kan ik als kenner concluderen dat hij zichzelf nog steeds aan het verbeteren is. En slim is hij ook, want in Grolloo Erwin Java op het podium halen om er Cuby's Window Of My Eyes mee te spelen, was natuurlijk een meesterzet.
06/11/2018
Van het concertfront
Terug van het mooiste festival van Nederland, dat ook nog eens z'n mooiste editie beleefde. Met meer levende legenden dan op de spreekwoordelijke vingers van de al even spreekwoordelijke hand te tellen zijn. Allemaal te zien en te horen in het Drentse Grolloo: Walter Trout, Jeff Beck, Ringo Starr, Graham Gouldman, Steve Lukather, Gregg Bissonette, Erwin Java, Joe Bonamassa, Anton Fig en Reese Wynans. Ofwel: de bruutste bluesrockbeul aller tijden (die met zijn kloonzoon Jon kwam aanzetten en inmiddels een Robert Trujillo-achtige bassist heeft gerekruteerd), de alleskunner uit de Sixties en Seventies (die opende met Stratus van Billy Cobham - en dus citeerde uit het werk van Tommy Bolin - moeiteloos overschakelde op funk en folk en een bloedmooie celliste tot zijn beschikking had met wie hij een hartverscheurend Women Of Ireland afleverde), de olijke trommelaar van The Beatles (die uit het oeuvre van die groep onder meer de gezellige meezinger Yellow Submarine en het bruiloftsnummer I Wanna Be Your Man had geplukt), een van de genieën van 10cc (uit wier nalatenschap we onder meer Dreadlock Holiday en een griezelig perfect I'm Not In Love te horen kregen, zij het zonder zwoel damesgefluister), de onvolprezen gitarist van Toto (die niet alleen Rosanna en Hold The Line inbracht, maar ook nog eens tot in de perfectie het werk van Carlos Santana bleek te kunnen naspelen), de drummer die íedereen wil hebben (inclusief Spinal Tap), een van de twee gitaargoden die Cuby + Blizzards in de gelederen hebben gehad, de man die zonder bril een beetje op Frank de Boer lijkt (voor Bonamassa kan ik even geen superlatieven meer bedenken), de drummer van, onder meer, Frehley's Comet en de man die voor Stevie Ray Vaughan altijd op het Hammond-orgel zat te rammen.
Kom daar maar eens overheen, Pinkpop!