« september 2018 | Hoofdmenu | november 2018 »
Geplaatst om 02:35 vm | Permanente link | Reacties (3)
Geplaatst om 02:58 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 12:57 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 02:48 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 03:08 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 12:03 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 02:24 nm | Permanente link | Reacties (0)
Strikt genomen is de A-kant niet veel soeps: het Rainbow-equivalent van een TROS Muziekfeest Op Het Plein-meezinger. Het gaat hier dan ook om het prachtige instrumentaaltje op de B-kant, waarbij Don Airey - hij weer - aan het einde nog even citeert uit het oeuvre van Johann Sebastian Bach. En dat op een hitsingle!
Geplaatst om 12:28 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 05:20 vm | Permanente link | Reacties (0)
Je moet er, na een halfuur stuiteren over een uiterst grillige dirt road, een uur voor over rotsblokken klauteren (en niet te dicht bij de waterkant komen), maar dan bereik je ook wat: het hagelwitte strandje van de Jim Jim Falls, prachtig gelegen in een kathedraal van miljoenen jaren oude rotsen. Waar geen zoutwaterkrokodil kan komen, hondsbrutale knabbelvisjes gratis doen waarvoor je in Amsterdam-Zuid een vermogen moet betalen en de vogels klinken als Ian Gillan in de Made In Japan-versie van Strange Kind Of Woman. Absoluut een van de mooiste plekken van Australië's Northern Territory. (Foto's van het eigenlijke strandje zitten in m'n camera maar ik heb geen tijd om die te uploaden, want er staat alweer een vliegtuig te wachten)
Geplaatst om 04:19 vm | Permanente link | Reacties (4)
Geplaatst om 04:07 vm | Permanente link | Reacties (0)
Geplaatst om 12:59 vm | Permanente link | Reacties (0)
Van Manchester, Europa (de broodjes bacon van Greggs blijven zwaar favoriet) via Singapore, Azië (het zwembad op Changi Airport is onovertroffen) naar Darwin, Australië (waar ik bij aankomst een vriendelijke possum voor de hotelkamerdeur aantrof) in minder dan 48 uur tijd. Hierna een paar dagen de wildernis van Kakadu in, waar geen wifi is, wat betekent dat hier wat voorgeprogrammeerde meuk zal verschijnen. Het is niet anders.
Geplaatst om 12:36 vm | Permanente link | Reacties (2)
De bakkebaarden van de hoofdpersoon, de omgeving waarin hij speelde (Manchester Academy 2 is letterlijk de aula van een oud schoolgebouw) en vooral de muziek die klonk: het was weer even helemaal 1974, afgelopen zaterdagavond bij Glenn Hughes. En 1975, want de zanger/bassist met de elastische stembanden bracht ook nummers van het album Come Taste The Band ten gehore. Hoogtepunten waren evenwel het stuwende Might Just Take Your Life, een perfect gespeeld Burn en de beste Highway Star die ik ooit live heb mogen horen. Ja, dit was opwindender dan het hedendaagse Deep Purple. Volgende maand op herhaling in Zoetermeer en Amsterdam!
Geplaatst om 12:20 vm | Permanente link | Reacties (0)