Blij Bomen!

TV-topper van toen

Blast from the Past (282)

Rolling Stones @ Hyde Park, in 1969. Ook toen was het warm.

Zappend...

...langs De Hit Kwis vroeg ik me af: zo'n Romy Monteiro, zou die nou vaker een album met Bruce Dickinson of eentje met Paul Di'Anno draaien? En wat vindt ze van de periode dat Blaze Bayley de stem van de band was? Wat is haar favoriete nummer? Wrathchild? The Rime Of The Ancient Mariner? Of, mijn lieveling, Hallowed Be Thy Name? Heeft ze stiekem een crush op Steve Harris? Is ze via Iron Maiden ook in West Ham United geïnteresseerd geraakt? Zijn er nog meer NWOBHM-bands waar ze gek op is? Wat is het beste Maiden-concert dat ze ooit heeft bezocht? Of, en die vraag maakt alle voorgaande eigenlijk overbodig, heeft ze dit shirt gewoon bij de Primark gescoord?

'Deepe' buiging

En dit is 'm dan: Whoosh!, het spiksplinternieuwe album van Deep Purple. Op de eerste dag na de officiële release stond ik al op zo'n vijf luisterbeurten. Begrijpelijk, want het is een verschrikkelijk goede plaat geworden. Een rijk gekleurd klankenpalet, zou ik zeggen als ik Willem Duys was. Alle vijf veteranen zijn in topvorm, maar speciale vermelding verdient Don die Jon tot leven wekt. Dit is wat mij betreft de plaat van het jaar. (En na deze dubbelaar tevens mijn 125ste Deep Purple-schijfje, vinyl niet meegerekend. Maar dit tussen haakjes)

Het late gelijk van Piet Paulusma

Dagelijks leven

Het nieuwe bankpasje is gearriveerd. Tja...

WHAM! BAM! CRASH!

Leuk tijdverdrijf: deze waanzinnige YouTube-clip afspelen en daarbij steeds op de pauzeknop drukken.

Zomer 2020

Je kunt amper reizen, maar hebt wel een jaarkaart voor Artis. Dan is de weg naar de Plantage Kerklaan gauw gevonden. Waar je uiteindelijk toch weer even de telefoon uit de broekzak vist om een paar prachtbeestjes te fotograferen. Zoals, van boven naar beneden, de goendi, de axolotl en de fennek. Daarna poffertjes eten.

Uit den ouden voetbaldoosch

Chelsea-doelman Peter Bonetti doet in 1962 een greep naar het bruine monster. Dat laatste zul je anno 2020 wel niet meer mogen zeggen.

Mijn bijdrage aan Pride

Ja, 'tolerantie' en 'solidariteit' zijn mijn middle names!

Claret & Blue

Uit het tijdschriftenschap

Een blad kopen omdat er een cd bij zit, dat was toch wel weer een aantal jaren geleden... Maar ja, een Classic Rock met een maxi-single van Deep Purple kan ik eenvoudigweg niet laten liggen. En hoewel het met Throw My Bones niet om het beste nummer van het volgende week te verschijnen album Whoosh! gaat (want het twee weken geleden vrijgegeven Nothing At All blaast die song weg, met z'n onweerstaanbare gitaarloopje en magistrale Bach-interpretatie van Don Airey), is het alleszins de moeite van het draaien waard. En dan voornamelijk vanwege de live-versie van Birds Of Prey. Voor die 11 euro 95 heeft de Purple-fanaat trouwens ook nog eens een twaalf (!) pagina's tellende coverstory en een 9/10-recensie van de nieuwe plaat in z'n bezit. Whoosh!