« Uit het archief ener amateurfotograaf (74) | Hoofdmenu | (advertentie) »
Schijtjaar of niet, de beste gitarist van dit moment heeft gewoon weer een meesterwerk afgeleverd. Een plaat die zó afwisselend is dat de aandacht geen moment verslapt. Soms komen collega-virtuozen voorbij (een Vaughan, een Beck), maar vóór alles is het onmiskenbaar Bonamassa die je trommelvliezen masseert.
Benieuwd trouwens hoeveel recensenten een positief stukkie zullen gaan eindigen met de opmerking dat dit wél hun kopje thee is...
Als laatste stap voor uw reactie wordt gepubliceerd, gelieve de letters en cijfers in te vullen die die u ziet in de afbeelding hieronder. Dit voorkomt dat automatische programma's reacties achterlaten.
Problemen met het lezen van deze afbeelding? Alternatief bekijken.
Uw informatie
(Naam en e-mail adres zijn vereist. E-mail adres zal niet worden getoond bij de reactie).
Reacties